We mochten Amélie niet aanraken
Lisa is 23 weken zwanger van haar tweede kind als ze hevige bloedingen krijgt. Om te voorkomen dat er weeën ontstaan, is absolute rust noodzakelijk. Vader Maik: “Onze blijdschap en onbezorgdheid waren in één klap weg.” Acht weken later laat de bevalling zich niet langer tegenhouden en komt dochter Amélie ter wereld.
Aanvankelijk gaat het verrassend goed met Amélie, totdat er een paar weken later ineens een ruisje bij het hart wordt geconstateerd. Het meisje heeft verschillende hartaandoeningen en een abnormale hoge bloeddruk in de longen. Omdat ze nog erg klein is, kan ze niet meteen geopereerd worden. Maar zes weken krijgt ze een hartkatheterisatie. Maik en Lisa reizen weer af naar Groningen met het idee dat ze een week na de operatie weer thuis zullen zijn. Maik: “Dat pakte helaas heel anders uit, want uiteindelijk zijn we er 23 weken geweest.”
Dieptepunt
Het gaat lange tijd niet goed met de kleine Amélie. Ze ondergaat meerdere hartkatheterisaties en openhartoperaties. Daarnaast krijgt ze talloze blaas-, long- en bloedinfecties. Ze overleeft het steeds, ternauwernood. Lisa: “Op het dieptepunt mochten we haar niet aanraken, omdat ze zo ontzettend kwetsbaar was. Zo werden we een keer om vijf uur ’s nachts wakker gebeld dat we snel moesten komen. De paniek die je dan voelt, is niet te beschrijven.”
Ontlast
Het gezin verblijft al die tijd in Ronald McDonald Huis Groningen. Lisa: “We zijn zó blij dat het Huis er was, het verblijf daar heeft ons enorm ontlast. Dat er af en toe gekookt werd bijvoorbeeld, geweldig.” Maik: “Het was mede daardoor niet alleen zwaar, maar ook bijzonder.
Ik had al gauw een dagelijkse routine opgebouwd, waarbij ik elke ochtend ging hardlopen om de stress tegen te gaan.” Op zijn verjaardag wordt Maik verrast door zijn hardloopmaatjes, die hem vergezellen op zijn dagelijkse hardlooprondje. In de laatste periode van hun verblijf gaat Lisa vaak halverwege de week naar huis om ook bij zoon Lennon te kunnen zijn. Hij verblijft veel bij beide opa’s en oma’s, die het gezin geweldig ondersteunen in deze loodzware tijd.
Litteken
Langzaamaan gaat het beter met Amélie. Sinds een paar weken is ze thuis. Maik: “We hebben veel nieuwe dingen te leren. Hoe werkt het met de medicatie en de zuurstof? Wat doen we als ze de sonde eruit trekt? Wat te doen bij alarmen? Af en toe mis ik de bubbel van het Ronald McDonald Huis. Nu we thuis zijn, komt er zoveel op ons af.” Lisa: “Door alle ontberingen van het afgelopen jaar hebben we wel een litteken opgelopen. Pas nu kunnen we het een beetje gaan verwerken.” Maik: “Dat we nu met z’n vieren als gezin thuis zijn, voelt echt als een wonder.”
Helaas is Amélie weer opgenomen in het UMCG en beleeft de familie opnieuw een zeer spannende tijd.
Help mee en doneer
