We zijn echt langs de afgrond gegaan
we hebben heel veel geluk gehad
Brune kreeg na haar geboorte een ernstige darmverstopping. Door een draaiing van de darm stierf die grotendeels af en moest 80 procent ervan worden verwijderd. In no time veranderde een wolk van een baby in een zeer ernstig ziek kind. Negen weken lang lag ze in het Emma Kinderziekenhuis, locatie AMC. Haar ouders Mark en Lotte kregen met dochter Olivia een plek dichtbij: in Ronald McDonald Huis Emma Amsterdam.
Meer verhalen uit Huis Emma Amsterdam
15 mei 2018. Mark en Lotte lopen samen naar het OLVG Oost. Lotte is 38 weken zwanger en vandaag wordt hun tweede kindje geboren. De bevalling verloopt voorspoedig en Brune is een prachtige baby van ruim negen pond. Samen met haar moeder blijft Brune een nachtje in het ziekenhuis. De volgende ochtend, na een ontbijt in het ziekenhuis met het hele gezin, mogen ze naar huis.
Zeer kritiek
Maar daarna ging het niet goed met Brune. Ze gaf groen spuug op, haar buikje was opgezwollen: er was duidelijk iets mis. Lotte: “Olivia had dat na haar geboorte ook, dat bleek toen normaal. Dus op dat moment maakten wij ons geen grote zorgen.” Maar met Brune was het anders. Ze werd met spoed overgebracht naar het AMC. Een echo en een röntgenonderzoek lieten niet zien wat er mis was. Ondertussen werd Brune steeds zieker en moest ze direct geopereerd worden, zodat de artsen konden zien wat de oorzaak was. Het bleek een verstopping te zijn in haar dunne darm, veroorzaakt door een darmdraaiing. Haar darm was al grotendeels afgestorven. Brunes toestand was zeer kritiek. “We wisten niet eens of ze de nacht wel zou halen.”
Mark en Lotte sliepen die eerste nacht bij Brune op de kamer, daarna kregen ze een plek in Huis Emma Amsterdam. “We kenden de Huizen wel, maar wisten niet dat dit ook een optie voor ons was. Dankbaar namen we dit aanbod aan. Zo waren we dicht bij Brune en hadden we toch een plek voor onszelf.”
Kwaliteit van leven
Al snel bleek dat een tweede operatie nodig was. Mark en Lotte kregen iets meer tijd met Brune toen deze een dag werd uitgesteld. Het bleef onzeker of ze het zou halen. “We waren echt al bezig met afscheid nemen.” Het stel sprak veel met elkaar en met familie en vrienden. “We wilden dat er kwaliteit van leven zou zijn. Voor Brune, maar ook voor ons als gezin.” Brunes tweede operatie bracht positief nieuws. De eerste drie centimeter van de darm konden aan het goede eindstuk worden verbonden. Dit gaf Brune ineens weer een kans. Nu was het wachten op ontlasting. Dat kwam na vijf lange, onzekere weken: haar darmen werkten! De volgende stap was eten: nam de darm voldoende voedingsstoffen op die nodig waren voor Brunes groei? En dat was zo.
Brune is nu tien maanden en een opgewekt kind. Het is een wonder dat ze zelfstandig kan eten en dat alles goed functioneert. “We hebben heel wat spuug en poepluiers gehad, maar dit had zo anders kunnen aflopen. Regelmatig sta ik met een lach en een traan haar luier te verschonen op haar kamer. Wij zijn echt langs de afgrond gegaan en hebben heel veel geluk gehad.”