Verplichte bedrust voor Melany
Tijdens haar opname in het Delftse Reinier de Graaf Gasthuis dacht Melany (15) zich stierlijk te gaan vervelen. Gelukkig was daar de Ronald McDonald Huiskamer met de bijbehorende vrijwilligers die elke dag weer iets verzonnen om haar te vermaken. “Heb je wel eens met zout gekrijt? Dat is echt heel leuk.”
Op 23 november vorig jaar werd Melany opgenomen voor haar eetstoornis. De dokters vertelden haar dat als haar hart een klok zou zijn, die ‘op vijf voor twaalf’ stond. Door haar ziekte had de belangrijkste spier in haar lichaam onvoldoende knijpkracht. Ze moest twee weken aansterken in het ziekenhuis, met verplichte bedrust.
Bijna elke dag vermaak
Een zware boodschap voor haar gezin, maar vooral voor Melany zelf. Afleiding was welkom, want wat ging ze in die twee weken doen? “Ik dacht dat ik me erg zou gaan vervelen”, vertelt ze thuis aan de keukentafel. “Totdat de vrijwilligers van de Ronald McDonald Huiskamer binnenkwamen en vroegen of ik iets wilde knutselen.” Ze kwamen niet één keer bij haar kijken, maar bijna elke dag. Dankzij hen kon ze puzzelen met haar vader, krijtte ze met zout – “Dat is zo leuk!” –, knutselde ze een dromenvanger en beschilderde ze een houten hart. Ze verfde ook nog porselein en tekende veel, heel veel. Melany: “Het leidde me af van de narigheid.”
Melany moest tot 6 december blijven en daarvoor zorgde bezoek van Sinterklaas ook voor afleiding. “Ik mocht zelfs mijn schoen zetten. Ik kreeg pennen en een notitieboekje, en de andere dag stenen die ik kon verven.” Terwijl Melany knutselde en tekende in haar bed, ging haar broertje Riley, als hij op bezoek was, naar de Huiskamer. Onbeperkt chocolademelk tappen, versgebakken koekjes eten en soms ook zelfgemaakte taart. Melany’s ouders bleven om beurten bij haar.
Bezoek aan de Huiskamer
Na twee weken mocht Melany naar huis. Thuis moest ze nog steeds rusten om sterker te worden. “Rond kerst mocht ik meer bewegen. Ik ging met mama naar de bioscoop en kocht nieuwe kleren in de stad.” Ook bezocht ze een keer de Huiskamer om een donatie te doen. Het was de eerste keer dat ze er zelf kwam, omdat ze tijdens haar opname niet van haar kamer mocht. “Het was heel fijn ingericht. Ik heb een donatie gedaan, omdat ik vind dat alle kinderen die in het ziekenhuis liggen, het verdienen om zich te vermaken, net als ik.”
Melany’s gezondheid is op de goede weg, al heeft ze soms een kleine terugval. Of ze op die momenten weer gaat knutselen? “Niet echt”, glimlacht ze. “Thuis kijk ik toch sneller op mijn telefoon. Ik heb alleen de stenen die ik van Sint kreeg nog beschilderd. Maar wie weet, als ik me verveel.”