Baby Samuel moest

“Na een heel lange en heftige aanloop werd eindelijk zijn hoofdje geboren”, vertelt moeder Deirdre. “We dachten het ergste gehad te hebben. Maar Samuels schoudertje bleef steken: een schouderdystocie, een zeldzame, ernstige complicatie tijdens de bevalling. In de minuten daarna werd ik in allerlei posities gemanoeuvreerd. Per manoeuvre werden de seconden hardop geteld. Dan weet je dat het vreselijk mis is.”

Vaderinstinct

Het duurt bijna zes minuten om Samuel te bevrijden. Door het ernstige zuurstoftekort verslapt hij. Deirdre: “Zo konden ze zijn levenloze lijfje eruit halen. Heel even werd hij op mijn borst gelegd. Daarna kreeg ik een black-out, maar dat beeld staat op mijn netvlies gebrand. Hij ademde niet en had geen hartslag. Dat was niet Samuel, maar een slappe, blauwgrijze pop.”

Mart: “Ik wilde het liefst weg daar, maar mijn vaderinstinct kwam naar boven. Een van de artsen zei: ‘Kom erbij staan, hou zijn handje vast.’ Daar stond ik, tussen een leger artsen rondom mijn zoon. Twee lange uren waren ze verbeten bezig. Het was een gevecht voor zijn leven. En ondertussen hield ik zijn kleine, slappe handje in mijn hand.”

Mantra

Eindelijk gaat Samuel zelf ademhalen. Met de ambulance wordt hij naar het VUmc in Amsterdam gebracht voor koel-therapie. Zo wordt de kans op hersenschade door het zuurstoftekort verkleind. Overmand door emoties bellen Deirdre en Mart de opa’s en oma’s. “Ik zei dat Samuel was geboren”, vertelt Deirdre. “Mijn moeder begon te gillen van geluk. Ik zei dat ze stil moest zijn, omdat het niet goed ging en we niet wisten of hij het zou overleven. Opnieuw begon mijn moeder te gillen, maar nu in paniek. ‘Bidden jullie voor ons’, vroeg ik haar. ‘We hebben een wonder nodig.’ Dat werd als een mantra voor ons: het komt goed, er gaat een wonder gebeuren.”

Deirdre en Mart nemen hun intrek in het naastgelegen Ronald McDonald Huis. “Wát een warm bad, te midden van onze ellende. Het was ons vangnet, zó waardevol. De vrijwilligers waren betrokken. We leefden in dezelfde wereld als de andere ouders. We hoefden niemand uit te leggen hoe we ons voelden.”

'Het Huis was ons vangnet, wát een warm bad, zó waardevol’

Hopen op een wonder

Tijdens de koeltherapie wordt Samuel in coma gebracht. Deirdre: “Ik was heel bang hem te verliezen. Huilend zat ik bij hem.” Tijdens het in slaap brengen moet Samuel gereanimeerd worden. “Dat was zo heftig dat het amper bij ons landde. Hij leeft nú, dachten we. Dus nú zijn we er voor hem, wat er ook gebeurt.” Vanuit het Ronald McDonald Huis tellen ze de dagen en uren af tot de MRI-scan na de koeltherapie. “Dan zou duidelijk worden hoe het ging met Samuel en hoe ernstig de schade was. Zelfs het aller-zwartste scenario, dat ‘de stekker’ eruit zou moeten, was mogelijk.” Maar Deirdre en Mart houden hoop. “We gingen nog steeds uit van een wonder, het allerbeste scenario: na de scan zou blijken dat Samuel niks zou mankeren.”

Wereldwijde steun

Alle opa’s en oma’s, familie en vrienden leven met Deirdre en Mart mee. Op afstand, vanwege de coronamaatregelen. “We vroegen hun: ‘Steken jullie een kaarsje aan voor Samuel tijdens de scan? Willen jullie voor hem bidden of bij hem zijn in gedachten, en dit bericht doorsturen?’” Tot hun grote verrassing maakt het bericht ongekend veel los en wordt het massaal gedeeld. “Onze oproep kwam terecht in Spanje, Namibië, Ecuador, Canada, de Filipijnen, Australië – en nog veel meer landen. Dat was wonderbaarlijk.” Tijdens de scan branden er wereldwijd kaarsjes. “We voelden ons gedragen door deze krachtige golf van licht en liefde. Het hielp ons om aan het positieve scenario vast te houden.” Na de scan zitten ze gedrieën op de IC bij Samuels bedje.

“We wisten dat we een dag moesten wachten op de uitslag.” Daarom kijken Deirdre en Mart verbaasd op als na tien minuten de artsen met een grote grijns binnen-stappen: ‘We willen jullie het goede nieuws nu al laten weten. We zien geen enkele afwijking op de scan.’ De emoties van Deirdre en Mart schieten alle kanten op. “Ik begon te lachen, Mart moest vreselijk huilen. Het wonder was waarheid geworden.”
 

Draai vinden

Al snel mogen Deirdre en Mart naar huis met Samuel. Het gaat nu heel goed met hem. Inmiddels heeft hij er zelfs een broertje bij, Nolan. “Het duurde thuis lang voordat we allemaal onze draai hadden gevonden. Toch heeft die periode vol zorgen ons ook veel gegeven: bijzondere connecties met de zorgprofessionals en met de vrijwilligers in het Ronald McDonald Huis. En natuurlijk de wonderbaarlijke ervaring om vanuit de hele wereld liefde en steun te ontvangen.”