In de ambulance begon ik te trillen
daarna ging mijn lichtje uit
Sander is geen vreemde bij Ronald McDonald Huis Emma Amsterdam. Jaarlijks tuiniert en kookt hij met collega’s van ingenieursbureau Geonius voor de gasten. Dit jaar zouden ze voor de zesde keer komen, maar vanwege corona werd deze afspraak afgezegd. Toch staat Sander die dag voor de deur, samen met zijn José. Niet om te klussen, maar om in te checken. Zoon Noah is tien weken te vroeg geboren en ligt op de NICU van het Emma Kinderziekenhuis.
Meer verhalen uit Huis Emma Amsterdam
Josés zwangerschap verloopt rommelig. Ze is regelmatig misselijk en haar bloeddruk schommelt. Als ze 29 weken en 3 dagen zwanger is, staat José op met een onbestemd gevoel en gaat ze voor een check naar de verloskundige. Ze wordt meteen doorgestuurd naar het ziekenhuis. “Alle waardes waren verkeerd: ik had zwangerschapsvergiftiging en werd meteen opgenomen.” José heeft nog niet door hoe ernstig haar situatie is als de verpleegkundige midden op de dag de gordijnen op haar kamer dichtdoet. “Ik moest in een prikkelarme omgeving liggen, dus ook daglicht werd buitengesloten.”
Hele gezin in het ziekenhuis
Nog diezelfde dag wordt José overgebracht naar Amsterdam UMC, locatie AMC. “Eigenlijk voelde ik me best goed, tot ik in de ambulance naar Amsterdam lag. Ik was erg misselijk en aan het trillen. Daarna ging mijn lichtje uit.” Sander mocht vanwege corona maar een halfuur bij haar blijven in het ziekenhuis, maar nu worden dit uren. José heeft een HELLPinsult en krijgt zes infusen met medicatie. Sander: “Mijn hele gezin lag in het ziekenhuis. Je weet dat het menens is als er zoveel dokters en verpleegkundigen urenlang in de kamer staan.”
De longrijpingsmedicijnen zijn toegediend, Josés situatie stabiliseert zich en het is een kwestie van volhouden zolang het kan. “Toen ik negen dagen in het ziekenhuis lag, vertelden de artsen dat ik diezelfde of de volgende dag ging bevallen. Ik vroeg meteen of het alsjeblieft de volgende dag kon, en dat mocht.” Op 3 april wordt de bevalling ingeleid. Ondanks Noahs stuitligging durven de artsen het aan om José op natuurlijke wijze te laten bevallen. Als Noah het opeens moeilijk krijgt, wordt het toch een spoedkeizersnee. “Om 13.15 uur gingen we naar de ok en om 13.27 uur was Noah er. Hij huilde niet en werd meteen meegenomen voor onderzoek. Gelukkig ging het best goed met hem, ondanks de omstandigheden.”
‘In de familiekamer in het Huis hebben we Noahs geboortekaartjes gemaakt'
Veel meer waardering
Een paar dagen later bellen Sander en José aan bij Huis Emma, op de dag dat hij eigenlijk zou komen klussen. Sander: “Het was een feest der herkenning. Ik was heel blij dat manager Karin aan het werk was. Dat was heel bijzonder.” De jonge ouders verblijven een week in Huis Emma, midden in coronatijd. Ondanks de afstand tot andere ouders hebben ze warme herinneringen aan hun verblijf. “In de familiekamer op de begane grond hebben we Noahs geboortekaartjes gemaakt. En we zaten ook regelmatig in de bibliotheek, een prettige en rustige plek.”
José: “Het lijkt zo vanzelfsprekend dat er zoiets als een Ronald McDonald Huis is. Maar als je ziet hoeveel vrijwilligers en bedrijven zich hiervoor inzetten, krijg je hier veel meer waardering voor. Volgend jaar ga ik zeker mee als Sander weer komt koken met zijn collega’s.” Inmiddels is Noah thuis en gaat het goed. Hij heeft een neus-maagsonde. Zijn trotse vader zegt: “Zelf eten is nog te vermoeiend. Dat is een kwestie van groeien en sterker worden. Dan kan hij het zelf.”