Diede ontpopt zich tot grote ster in de Kindervallei

Ondanks haar ogenschijnlijk onbezorgde zwangerschap, had moeder Madelijn een onbestemd gevoel. “Alle echo’s waren goed, maar iets klopte er niet. Ik wilde mijn man Bram niet ongerust maken. Tijdens de 36e week voelde ik me ineens niet lekker. In het ziekenhuis kreeg ik een groei-echo en meteen kwam alles in een stroomversnelling.”

Bram: “Er was paniek en de gynaecoloog bereidde een spoedbevalling voor. Ik haastte me om ons toen vierjarige zoontje Gijs bij zijn oma onder te brengen.” Madelijn: “Bram was net op tijd om Diede via een keizersnede ter wereld te zien komen. Ze brachten haar in een couveuse naar de afdeling Neonatologie. Ik mocht haar nog net even aanraken. Bram bleef voor mijn gevoel uren weg, terwijl ik alleen op de intensive care achterbleef. Eenmaal terug was hij in tranen. Diede bleek Downsyndroom te hebben en was meteen heel kwetsbaar. Ze had twee gaatjes in haar hart, zag gelig en had een bloedtransfusie nodig.”

Tranen van geluk

Na vier weken werd Diede overgeplaatst naar het Radboudumc. Haar ouders verbleven in Ronald McDonald Huis Nijmegen. Madelijn: “De verbinding daar voelden we later ook in de vakantiehuizen van het Ronald McDonald Kinderfonds. Het Muziekweekend bij de Kindervallei was ontroerend mooi. Kinderen werden omgetoverd tot echte sterren. Diede zong een liedje van K3 en kreeg iedereen mee. Haar oma huilde tranen van geluk.” Bram: “De artiesten wilden echt ons verhaal weten. Het zorgvuldig begeleiden van de kinderen zorgde voor een transformatie op het podium. Ik zag ons kleine meisje helemaal opgaan in haar optreden. Zoals zij daar met de microfoon stond, daar groei je als vader van.”

‘De verbinding in het Huis voelden we later ook in de vakantiehuizen’

Chocopasta

Het gezin is al die tijd ook als geheel blijven groeien. Madelijn: “Aan alle medische ervaringen in de afgelopen jaren hield Diede een flinke knauw over. Door haar leeftijd en niveau konden we haar nooit goed voorbereiden. Alles moest onder dwang. Dankzij EMDR-therapie is de ergste angst nu bij haar weg. Ze heeft nog een gaatje in haar hart, maar dit is voorlopig stabiel. We proberen alles een plekje te geven en tegelijk te genieten, zoals van onze nieuwe pup Pip.”

Bram: “Hoe intens de achtbaan ook was, we namen de dingen zoals ze waren. Na veel heftige jaren gaat het weer goed met Diede. Ze is van de buiksonde af en eet zelfstandig.” Madelijn: “Ze smult van broodjes chocopasta. Achteraf zijn we blij dat we haar situatie niet van tevoren wisten. Dan hadden we ons nog meer zorgen gemaakt. Gijs is nu negen en heeft toch een hoop meegekregen. Hij is heel zorgzaam, zijn zusje is zijn alles.” Bram: “Diede is klein van stuk, maar maakt grote sprongen op het reguliere onderwijs. Ze zit op dezelfde school als Gijs, wat haar grootste wens was.” Madelijn: “Ze wil zelfs leren om erheen te fietsen. Dit alles is meer dan we ooit hadden durven dromen.”