Gezinnenweekend in de Hoeve

Hetzelfde schuitje

“Onze kinderen met een beperking verbinden ons als ouders", vertelt Sylvia. "Je zit als lotgenoten – bij gebrek aan een beter woord - in hetzelfde ‘schuitje’. Dan is het fijn om mensen om je heen te hebben die daar ook mee te maken hebben. Die aan een half woord genoeg hebben. Als ouder loop je tegen praktische dingen aan: de bekende papierwinkel, gemeente, school, wonen, vrijetijdsbesteding en meer. Het hebben van kinderen met een beperking is een wereldje op zich. Gelukkig kennen we ook het ‘gewone wereldje’, aangezien onze dochter geen beperking heeft."

Gewoon weekendje weg

"Via onze zoon Bas, die het syndroom van Apert heeft, hebben we andere ouders leren kennen waar het goed mee klikt. We zijn vrienden die zoals vele anderen gewoon een weekendje weg willen. Maar door de beperking van de kinderen is dat veelal niet echt mogelijk bij een ‘normaal’ vakantiepark. Omdat het te veel prikkels kan geven aan de kinderen, ze kunnen weg lopen, de huisjes liggen te ver bij elkaar vandaan etcetera."

Alles onder één dak

"In de Hoeve in Beetsterzwaag zit alles onder één dak, wat het de perfecte plek maakt voor lotgenotenweekenden. Kinderen kunnen er volop binnen en buiten spelen, snoezelen, van de inpandige glijbaan af en meer. Ouders kunnen samen koken en gezellig wat drinken op het terras of in de gezamenlijke woonkamer. Vanuit de gezamenlijke vertrekken kun je naar je privéappartement dat een eigen badkamer, keuken en terras heeft. Dat de kinderen elkaar kennen en niet raar worden aangekeken - zoals bij een groot park - is voor ons een enorm pluspunt. Je mag en kan gewoon jezelf zijn en dat geeft een stukje emotionele veiligheid en rust. Dat merk je ook bij de gastvrije medewerkers en vrijwilligers die nergens van opkijken en graag helpen als dat nodig is."

Ook je eigen ding doen

"De Hoeve is ons als groep prima bevallen. Ieder doet lekker zijn eigen dingetje, geen verplichtingen en waar je wil zoek je elkaar op. De één gaat wandelen, (ook een handig rolstoelvriendelijk pad!), de ander voetballen of met de meiden naar de paarden in de (aangepaste) manege ernaast. De kleintjes doen verstoppertje of er wordt een cakebakwedstrijd gehouden. Gezellig ‘s avonds samen eten en drinken, bijpraten over dagelijkse dingen en je komt helemaal bij. Natuurlijk hebben we het dan over onze kinderen en alles wat daarbij komt kijken. Maar het is zeker niet zo dat het alleen maar over onze kinderen gaat en dat we het zo zwaar hebben. Omdat we elkaar spreken kom je weer op nieuwe ideeën en het is vooral heel gezellig!"

Veilig vakantiehuis

"Naast een stukje emotionele veiligheid die we hier vinden, is fysieke veiligheid van de kinderen essentieel. Veel kinderen hebben aanpassingen en hulpmiddelen nodig, zoals een tillift en hoog-laagbed. Wij hebben de aanpassingen niet zozeer nodig, maar wel de omgeving. Weten als ouders dat je kind in principe niet zomaar weg kan lopen. Dat je kind zoveel mogelijk zijn of haar eigen gang kan gaan, binnen de grenzen die er zijn. En ongemerkt let je toch op elkaars kinderen. Dat zit in natuurlijk in onze aard."

Zo gedaan

"Ik kan me voorstellen dat andere gezinnen die elkaar vanuit lotgenotencontact kennen, deze mogelijkheid nog niet kennen of het misschien veel gedoe vinden. Het is echter zo geregeld. Je prikt een datum, stuurt een mail naar het vakantiehuis om te checken of het dan beschikbaar is, even het contactformulier per gezin invullen en klaar is Kees. Ik snap ook dat er gezinnen zijn die denken dat het niets voor hen is. Soms merk ik dat er nog een taboe op rust dat je met zijn allen met je gehandicapte kind bij elkaar gaat zitten. Maar het levert je zoveel op en eenmaal in het vakantiehuis vallen de vooroordelen zo van je af. Dan kun je met elkaar echt even ontspannen en genieten.”