Alle drie gek op vakantiespelletjes
Manon (17) mag dan een dwarslaesie hebben, ze gunt broer Thijs (15) en zus Sanne (10) nog steeds alles wat ze zelf niet meer kan. Liever kijkt ze met hen vooruit. Bijvoorbeeld naar een vakantie in Friesland bij de Hoeve, vakantiehuis van het Ronald McDonald Kinderfonds.
Door een hersentumor heeft Manon vanaf haar babytijd al behandelingen met chemotherapie nodig. Ook zal ze nooit kunnen lopen. Toch heeft ze de kracht ontwikkeld om te handbiken, paard te rijden en zelf haar handbewogen rolstoel voort te bewegen.
Het gezin blijft positief, maar begin 2020 gaat Manon hard achteruit. Vader Robin: “De tumor groeide en veroorzaakte een dwarslaesie. Af en aan lag ze een halfjaar in het ziekenhuis voor bestraling.” Thijs: “We zochten haar vaak op en deden er toch leuke dingen.” “Zoals samen koken in de Ronald McDonald Huiskamer”, vult moeder Anneke aan. “Dat smaakte beter dan de droppudding hier”, lacht Manon.
Geslaagd
Langdurige chemotherapie en bestraling mogen haar lichaam dan verzwakt hebben, Manons optimisme blijft onaangetast. Ook nu ze volledige zorg nodig heeft. “Ik kijk liever vooruit. In korte tijd leerde ik mijn oogbesturingscomputer bedienen en kon ik mijn telefoon weer gebruiken. Ik heb mijn eindexamen ermee voorbereid en ben geslaagd! Verder wil ik dat Thijs en Sanne zonder schuldgevoel van gewone dingen kunnen genieten.”
Sanne merkt dat Manon iets zelf maken mist. “Daarom knutsel ik haar ideeën. En met Thijs zoek ik uitjes waar we met de elektrische rolstoel heen kunnen.” Thijs: “We helpen elkaar en zijn eerlijk. Soms zijn we verdrietig en missen de Manon van vroeger. Dan bedenken we nieuwe manieren om spelletjes te doen. Manon heeft haar kaarten nu in een houder en ze geeft ons aanwijzingen. Yahtzee en Skip-bo gaan mee op vakantie.”
WensAmbulance
Dankzij hun oncoloog kon het gezin met de WensAmbulance ertussenuit. Robin: “Met liggend vervoer naar de Kindervallei in Valkenburg was heel bijzonder. Nu het iets beter gaat, rijden we met onze rolstoelbus naar de Hoeve. Het idee van even loskomen van alles maakt onze ‘koffer’ al lichter.”
Daar aangekomen parkeren ze hun zorgen. Anneke: “De hulpmiddelen en ruimte hier zijn onmisbaar. Ik rij Manon met haar bed de woonkamer in om samen tv te kijken. De kinderen spelen op de chillzolder, Manon knuffelt met de paarden hiernaast en geniet van het weg zijn. We zijn zo op het rolstoelpad in het bos en we gaan varen in natuurgebied Alde Feanen. Ook op vakantie zien we hoe sterk de onderlinge band is. Dat vakantiegevoel helpt ons, net als Manon, weer vooruit te kijken.”