opbloeien in de vakantiehuizen
Ingrid en Natascha vierden vakantie in het Boshuus, aangepast vakantiehuis van het Ronald McDonald Kinderfonds. Hun kinderen Evan (4) en Lena (2) hebben een lage weerstand, slaapproblemen en een motorische achterstand. Ook worstelen ze met prikkelverwerking. Toch twijfelden de moeders of hun gezin wel in deze vakantiehuizen thuishoorde. Maar ze voelden zich onverwacht zo snel thuis, dat Ingrid besloot vrijwilliger bij de Hoeve te worden.
Natascha: “Evan kon zich als baby niet warm houden en is veel ziek geweest. Hierdoor kon hij geen weerstand opbouwen en zijn groei en motoriek bleven achter. Als moeder weet je: dit klopt niet. Toch wees onderzoek niets uit. Ondanks alle zorgen wilden we graag een tweede kind. Na vier spannende pogingen via kunstmatige inseminatie was Ingrid weer zwanger.” Ingrid: “Lena bleef bij haar geboorte stil en had geen hongerprikkels. Ook zij was vaak ziek, had spierzwakte en slaapproblemen. We waren dag en nacht in de weer. Haar te kleine hoofdje wees uiteindelijk richting een zeldzaam, erfelijk microdeletiesyndroom. Dit verklaarde meteen ook alle klachten van Evan. Hoewel onze kinderen dezelfde donorvader hebben, was ik de drager, maar met minimale klachten. Wat hadden we Evan en Lena dit graag willen besparen. Gelukkig leven ze ondanks hun vele gezondheidsproblemen voluit.”
‘Kleine dingen zoals een warm kopje koffie, maken een groot verschil’
Fijn slapen met knuffelkonijn
Natascha: “Op andere vakanties moesten we een vracht aan hulpmiddelen meenemen. Bovendien zijn daar zoveel prikkels, waardoor Lena gaat harentrekken.” Ingrid: “Ze was bijna kaal, je zag mensen staren. Ik deed haar een mutsje op, maar wilde Lena eigenlijk niet verstoppen. Ze is prachtig. Vorig jaar september vierden we vakantie in het Boshuus in Arnhem. Ondanks het warme welkom dacht ik dat andere gezinnen dit harder nodig hadden. Toen ik zag hoe fijn Lena hier sliep met haar nieuwe Kinderfonds-knuffelkonijn besefte ik dat ze behoefte had aan een kleine, voorspelbare plek. Evan heeft nachtangsten en door zijn hypermobiliteit schrikt hij wakker van de pijn. Ook al duurt hem geruststellen soms lang, het is fijn dat ik hier naast hem kan slapen.”
Lena’s eerste stapjes
Natascha: “Lena was begonnen met peuterrevalidatie. Het was de vraag of ze ooit zou lopen. Bij het Boshuus deed ze plots haar eerste stapjes! Alle vrijwilligers en medewerkers kwamen kijken en de hele omgeving hoorde ons juichen. Kinderen kunnen zich hier beter redden en voelen zich vrij. In de ochtend kan Evan meteen de ballenbak in. Een aangepaste vakantie geeft rust. Genoeg hulpmiddelen en schoon beddengoed om de vele ‘ongelukjes’ op te vangen en aan de lieve vrijwilligers kunnen we alles vragen.”
Hart luchten
Hun ervaring motiveerde Ingrid om vrijwilliger te worden bij de Hoeve, het vakantiehuis in Friesland. “Zo kon ik er voor andere ouders zijn. Je hebt weinig woorden nodig om elkaar te begrijpen, ook al is elke situatie anders. Je kunt elkaar helpen en je hart luchten. Het is bijzonder om hun kinderen in de Hoeve te zien opbloeien. Ouders kunnen iets meer loslaten. Uiteindelijk bleek het vrijwilligerswerk niet meer te combineren met werk en alle zorgafspraken. Maar ik voelde alleen maar dankbaarheid voor mijn hulp.” Natascha: “De kinderen willen naar de Hoeve vanwege de lange glijbaan binnen. Als ze hier ziek worden, houden we gewoon een pyjamadag. We hoeven er niet dagelijks op uit. Juist kleine dingen zoals een warm kopje koffie, maken hier een groot verschil.”