Helemaal 'thuus' in het Boshuus
Wanneer je een vakantiehuis van het Ronald McDonald Kinderfonds deelt met je hartsvriendinnen, kun je er ook lief en leed delen. In het Boshuus in Arnhem voelden hun kinderen zich thuis en konden moeders Leonie, Monique en Femke een tandje terugschakelen.
De drie ‘zorgmoeders’ leerden elkaar kennen bij het medisch kinderdagverblijf van hun kinderen. In de frisse voorjaarsvakantie brachten ze hun gezinnen samen in het behaaglijke Boshuus. Leonie en Martijn genoten met hun dochter Sam (9) van het snoezelen. Leonie: “Dat gaf haar wat rust. In de ballenbak kon ze heerlijk opgaan in haar beweeglijkheid, los van haar rolstoel. Ze kan niet praten en leeft in haar eigen wereld, maar we zagen dat ze kon ontladen. Haar vijfjarige broertje Teun was zo in zijn nopjes met de andere kinderen, dat wij alles iets meer konden loslaten. Ook gingen we gezellig samen op pad, terwijl de vaders ‘thuis’ bleven. Als je met vriendinnen bent, voelt het zorgen even minder zwaar.”
Net als thuis
Monique en Chris zijn veel met de zorg van hun zoon David (8) bezig. Monique: “We blijven zoeken naar een diagnose, maar ik krijg steeds meer vrede met de situatie. Los van zijn ernstig meervoudige beperking is David vooral een blij jongetje dat graag contact zoekt. Hij kan uren met de bal spelen – Teun had er zelfs een voor hem gevonden – en zegt dan wat woordjes. Door de ruimte die we in het Boshuus kregen, voelden we ons thuis. De vrijwilligers zien jouw kind als elk ander kind. Dat hier dezelfde eetstoel staat als thuis, is een life saver. David kan zo op gelijke hoogte zitten en krijgt een betere houding. In het Boshuus voelde het met Femke en Leonie zelfs beter dan vakantie, wat normaal hard werken is. Een kerstvakantie met onze gezinnen hier heb ik dan ook hoog op ons verlanglijstje gezet.”
Kinderparadijs
Ook Femke, Dion en hun kinderen Liva (9), Deyna (4) en Jaro (2) waren op hun gemak. Femke: “Liva heeft myotone dystrofie, een aangeboren spierziekte. Door haar spierzwakte heeft ze weinig kracht en mimiek en is ze sneller vermoeid. Ze leert moeilijk, maar is verbaal en sociaal sterk, en altijd vrolijk. Door embryoselectie konden we Deyna en Jaro deze erfelijke aandoening besparen. Van spelen in het Boshuus konden ze geen genoeg krijgen. De speelzalen zijn een kinderparadijs. Alles is gelijkvloers en je loopt zo bij elkaar binnen. Soms mochten de kinderen bij Monique mee ontbijten. Liva is bang om je uit het oog te verliezen, maar hier kon ze vrijer en zelfstandiger zijn. We hadden niet eens de deur uit gehoeven. Dat we met vrienden waren, maakte het extra speciaal.”