Tim (23) kon zichzelf als baby moeilijk op temperatuur houden. Drinken ging moeizaam en zijn ontwikkeling bleef achter. Na 1,5 jaar onzekerheid bleek dat er een fout op het tweede chromosoom zat. Voor zijn ouders, Liesbeth en Hans, was het accepteren van zijn meervoudige beperking een lang proces. Een tijdlang was het te vroeg voor een aangepaste vakantie. Totdat het gezin de Kindervallei ontdekte, vakantiehuis van het Ronald McDonald Kinderfonds.
Hans: “Emotioneel gezien zal Tim zijn babytijd nooit ontgroeien. Fysiek uit de genetische afwijking zich vooral in problemen met de spierspanning. Hij kan zich enorm overstrekken en erna weer helemaal slap zijn. Een neuroloog vertelde ons dat Tim zou leren lopen, maar die hoop bleek onterecht. We worstelden met het vooruitzicht dat onze zoon ‘anders’ zou blijven. Aan een rolstoel bijvoorbeeld waren we nog lang niet toe.”
Lakens tellen
Liesbeth: “Ondanks het vele geregel, bleven we normaal op vakantie gaan. Tim is niet zindelijk, dus was ik altijd lakens aan het tellen. Vakantie zou toch uit meer moeten bestaan dan wassen? Zijn broer Jorrit, nu 25, was gek op oude kastelen. Daar hebben we met Tim wat afgesjouwd. Toen we uiteindelijk voor een rolstoel kozen, maar nog niet voor een aangepaste accommodatie, kwam het omslagpunt. Tim was 10, in de stacaravan konden we ons nauwelijks keren en hem douchen was een onmogelijke opgave. De tip van de buurvrouw om naar de Kindervallei te gaan, kwam geen dag te vroeg. We waren er klaar voor. Terugkijkend hadden we het prima eerder kunnen doen, maar het acceptatieproces was een reis op zich.”
Hoogtepunt van de vakantie
Hans: “De Kindervallei bleek een paradijs, niet normaal! Hier gaan zorgen en genieten wel samen. De tuin nodigt uit om lekker op een picknickkleed met Tim te luieren. Er zijn veel beschutte plekjes waar hij zich fijn voelt. In principe hoef je de deur niet uit, behalve voor boodschappen. Als we er toch op uit gaan, kunnen we hem vanaf het station hier zo de trein in rollen. Met Tim vlaai eten op een terras in Maastricht is het hoogtepunt van de vakantie. En in juni gaan we met de elektrische rolstoelfiets van de Kindervallei de omgeving ontdekken.”
Liesbeth: “Tim slaapt hier goed. In het aangepaste bed is hij veilig en we mogen de ramen afplakken. Anders is het voor Tim gewoon midden in de nacht feest.” Ondanks zijn cognitieve achterstand herkent Tim de Kindervallei wel. Hans: “Zodra hij het gebouw ziet, begint hij hardop te lachen. We hebben hier al zoveel mooie herinneringen gemaakt. Tim is gek op de rolstoeltoegankelijke boomhut in de vorm van een schip. We stampen de loopbrug op en als kapitein mag hij de bel luiden. Die beweging past perfect bij zijn motoriek.”
Van uitstellen naar vooruitkijken
Van uitstellen maakte het gezin de omslag naar vooruitkijken. “We stelden ons voor hoe Tims toekomst eruit zou zien. We wilden hem de best mogelijke woonvorm en zorg bieden. Na een lange zoektocht vonden we een familie die samen met ons een ouderinitiatief voor hun eigen kind wilde opstarten. Sinds 2020 woont Tim bij Samenthuis. Die plek is meer dan we ooit hadden kunnen hopen. Hij voelt zich daar ook echt thuis, waardoor wij meer ruimte hebben om van hem te genieten. Inmiddels zijn we vrijwilliger bij de Kindervallei. Als zorgouders snappen we als geen ander wat gezinnen hier nodig hebben.”
