
'Die oudjaarsavond in het Huis hebben we vooral veel geslapen'
Direct na de kerstdagen, nu veertien jaar geleden, namen Hendri en Ester hun intrek in Huis Leiden. Hun zoontje Jarnick moest de volgende dag een hartoperatie in het LUMC ondergaan. Hun twee andere kinderen logeerden bij opa en oma.

Elk jaar herinneren Hendri en Ester zich hoe ze wegreden uit hun woonplaats op de Veluwe. “Een beladen, emotioneel moment”, vertelt Ester. “Want je weet niet hoe het is als je je familie weer terugziet. Het was fijn dat Wilbert en Berthilde bij mijn ouders bleven, zodat wij ons volledig op Jarnick konden richten.”
Als het lachen stopt
Baby Jarnick was drieënhalve maand daarvoor geboren met een gaatje in het tussenschot van zijn hartkamers. “Dikwijls groeit zoiets vanzelf dicht, maar bij Jarnick werd het groter. Hij lachte altijd. Toen hij daarmee stopte en ook zijn oogleden dik werden en zijn mondje en handjes blauw, voelde ik dat het menens was. Jarnick ging achteruit. In het LUMC, waar we werden opgewacht, vertelden ze ons later dat dit geen week langer had moeten duren.”
Alle ruimte krijgen
Tien dagen verbleven Hendri en Ester in Huis Leiden. “Dat was fijn, want dagelijks heen en weer rijden was geen optie. De ontvangst voelde goed, letterlijk en figuurlijk warm. De kerstboom stond er nog. Onze hoofden waren vol van zorgen om Jarnick. Wij kregen alle ruimte en dat was precies wat we nodig hadden.” Tijdens die jaarwisseling sliepen de ouders vooral veel. “We waren veel in het ziekenhuis en in het Huis was het rustig. We hadden onze energie nodig voor ons mannetje. Oud en nieuw leek niet van belang. Alleen de zorg om Jarnick telde.” Inmiddels is Jarnick een echte puber en maakt hij het wonderlijk goed.

Elke vier jaar moet Jarnick terugkomen voor controle. Zijn hart doet het goed inmiddels, maar geestelijk heeft hij er effect van ondervonden. “Wat zijn babylijfje meemaakte, kon hij toen niet in zijn hoofd verwerken. Daardoor heeft hij ADHD-plus ontwikkeld. De ‘plus’ staat voor hechtingsproblemen. Het betekent dat Jarnick tijd nodig heeft voordat hij mensen vertrouwt. Daar leren we allemaal mee omgaan. We zijn vooral dankbaar dat het goed gaat met zijn hart.”
Niets is vanzelfsprekend
De situatie met Jarnick heeft het gezin dichter bij elkaar gebracht. “We hebben geleerd om er veel over te praten en we beseffen dat niets vanzelfsprekend is.” Dit jaar hopen Hendri en Ester de feestdagen te vieren zoals ze dat het liefste doen: gezellig samenzijn met hun vijf kinderen, aanstaande schoondochter en familie. En naar de kerk met Kerstmis.