Vier handen
op één cello
Op de gang van de kinderafdeling in Isala klinkt zachtjes: “Visje, visje in het water, visje, visje in je kom.” Twee vrolijk geklede dames zingen én spelen met zijn tweeën op één cello voor een nieuwsgierige en ietwat verlegen peuter in zijn blauwe pyjama. Vader glimt van trots en je ziet ontroering in zijn ogen, zijn zoontje geniet van het muzikale duo.
Professioneel cellisten Esther en Ellis werken voor stichting Muziek aan Bed. Zij geven mobiele optredens aan zieke kinderen waarbij twee cellisten één cello bespelen, met vier handen en twee stokken. Een miniconcert aan bed in ziekenhuizen, maar ook in Ronald McDonald Huiskamers. “Je brengt iets heel bijzonders op een kwetsbare plek”, beschrijft Ellis hun werk. “Soms met een traan, vaak niet van verdriet, maar van ontroering. Het is het mooiste werk dat ik ooit heb mogen doen, omdat je even iets positiefs brengt.”
Het raakt celliste Esther dat het ouders ontroert als hun kind even onbezorgd geniet van hun muziek. Het tweetal maakt een ronde op de kinderafdeling van Isala en sluit daarna zoals altijd af in de Ronald McDonald Huiskamer. Hup Holland hup Als Esther bij Melissa’s kamer aanklopt en de deur iets opendoet, blijkt de kamer van de tiener helemaal oranje versierd. De Oranje Leeuwinnen spelen de finale, dáár kun je bij Melissa niet omheen. Melissa zit op de rand van het bed en Esther zet op de cello het deuntje ‘Hup Holland hup’ in. Een swingend miniconcert klinkt door de kamer. Melissa geniet zichtbaar van de hippe klanken van ‘Happy’ van Pharrell Williams. “Wat supercool dat jullie dit doen. En wat gaaf dat jullie met zijn tweeën één instrument bespelen. Wat is het voor instrument?”, zegt ze opgewekt. Even later is haar eerste celloles van Esther en Ellis een feit.
Ritmisch meebewegen
In de Ronald McDonald Huiskamer krijgt ook baby Jente een miniconcert. Samen met haar moeder en grote broer van drie is ze tussen de onderzoeken door aan het spelen in de Huiskamer. Jente geniet vanuit de Maxi-Cosi en beweegt haar beentjes ritmisch op de zachte geluidjes van de cellomuziek. Haar moeder lacht trots en vertelt dat ze thuis veel klassieke muziek draait, omdat Jente daar rustig van wordt. Het is een heel apart gezicht om vier handen te zien spelen op één instrument. Daar is volgens Ellis veel oefening voor nodig. “Naast dat we muziek instuderen, trainen wij ook hoe je met bepaalde situaties omgaat. Het is enorm belangrijk dat je extra goed ziet hoe het zieke kind en de ouders reageren.”
Muziek aan Bed is opgericht in 2010 en bestaat uit een team van twaalf cellisten. De stichting heeft als doel om zo veel mogelijk zieke kinderen met muziek te verwonderen.