Onmacht wordt energie in eerste editie HomeRide
Dertien teams gaan van start tijdens de allereerste editie van HomeRide in 2011. Een van die teams is Ride for Milou. Een team van familie, vrienden en bekenden van Milou, die veel te vroeg afscheid hebben moeten nemen van haar. Moeder Arianne blikt terug op de sponsorwielrentocht. “Het was alsof er een explosie aan energie vrijkwam.”
Help mee en doneer
Milou (14) lag 100 dagen in het ziekenhuis om een stamceltransplantatie te ondergaan. Ze had cvid (common variable immunodeficiency), waarbij te weinig en slecht functionerende afweerstoffen aangemaakt worden. Haar slecht werkende afweersysteem viel bovendien haar eigen lichaam aan. Voor de transplantatie moest Milou’s beenmerg worden vernietigd om ruimte te maken voor de nieuwe stamcellen. Helaas ging dat mis. Milou kreeg de transplantatieziekte. Hieraan overleed ze op 21 juli 2011.
Tijdens de ziekenhuisperiode was Milou’s familie gelukkig dicht bij haar in het Ronald McDonald Huis. “Als vriendengroep hebben we ervaren hoe belangrijk en hoe goed het is dat je als ouders, broer en zussen 24 uur per dag zo dicht mogelijk bij je zieke dochter en zus kunt zijn,” vertelt Team for Milou.
"Onmacht werd omgezet in energie"
Arianne kijkt terug op HomeRide: “Een week na Milou’s afscheid benaderden onze vrienden ons of ze zouden deelnemen aan HomeRide. Om ons heen kwam een explosie aan energie vrij. Vanaf dat moment tot enkele weken na de HomeRide werd er maar liefst € 37.000 opgehaald. Wow! Iedereen was met elkaar in de weer; van familie met vriendinnen van Milou, tot klasgenootjes van Milou met dorpsgenoten. Dat was overweldigend en dat voelt nog steeds zo wanneer we aan HomeRide denken. Dat had een jaar later niet zo uit kunnen pakken. Onmacht werd omgezet in energie.”
Tien jaar later
Ondanks de moeilijke periode die het gezin achter de rug heeft, gaat het nu goed met ze. “De lege plek en het weer opnieuw leren leven als gezin, waarbij onze andere drie kinderen midden in de pubertijd en/of studie zaten, daar zat ons leven vol mee. Ongeveer 5,5 tot 6 jaar na Milou’s overlijden stonden onze vijf neuzen enigszins weer dezelfde kant uit. Onze kinderen zijn nu op een gezonde manier aan het uitvliegen: ze gaan samenwonen met hun partner of gaan op kamers. Alle kleine momentjes met en voor ons gezin zijn goud waard.”