Te vroeg geboren
Omer helpt andere zieke kinderen
In 2008 werd Omer tien weken te vroeg geboren. Veel te vroeg. Gelukkig waren zijn ouders dichtbij in het Ronald McDonald Huis. Twaalf jaar later vertelt hij erover aan zijn klasgenoten tijdens een spreekbeurt. En om hetzelfde mogelijk te maken voor andere kinderen in het ziekenhuis, doneert hij zelfs zijn eigen zakgeld.

“We wisten niet of hij het ging redden”, vertelt Sibel, moeder van Omer. “Na zijn geboorte was hij zo zwak. Regelmatig kreeg hij stuipaanvallen. Een verkoudheid kon al fataal zijn.” Als de arts over het Ronald McDonald Huis vertelt, is Sibel niet gelijk enthousiast. “Ik dacht: ‘en mijn dochter dan?’ Ik wilde niet tussen hen kiezen. Maar tijdens een eerste gesprek in het Huis raakte ik onder de indruk van de vriendelijke vrijwilligers en de warme ontvangst. Toen ze vertelden dat mijn dochter en man hier ook konden verblijven, was ik helemaal gerustgesteld. Er was gelukkig een plekje en we trokken er snel in. We waren samen, dat was het belangrijkst.”
Het Huis als toevlucht
Sibel vindt haar toevlucht in het Huis: “Het contact met ouders onderling was heel bijzonder. We leefden met elkaar mee. Huilde een ouder? Dan huilde ik met ze mee. Waren ouders blij? Dan was ik blij voor hen. Alle emoties maakten we samen mee. Je weet precies hoe de ander zich voelt. Ook de steun van de vrijwilligers blijft me altijd bij. Ik kon met hen praten alsof ze mijn moeder of zus waren. Ze waren als familie voor ons. Daardoor voelde ik me net thuis. Het was ook prettig om taken te doen zoals koken, wasjes draaien en onze eigen kamer schoonmaken. Zo bleef het dagelijkse leven doorgaan.”

Mooie momenten samen vieren
Ondanks de lastige periode, viert het gezin ook mooie momenten. Sibel: “Acht dagen na Omers geboorte, werd mijn dochter twaalf. Het was voor ons heel belangrijk om dat samen te vieren. Dankzij het Ronald McDonald Huis kon dat. We bestelden taart en vierden haar verjaardag samen. De vrijwilligers gaven mijn dochter een cadeau, met een foto van mijn zoon. Ze heeft het nog steeds. Die verjaardag was heel speciaal.”
Het gemis van het Huis
Het vooruitzicht lijkt even zonnig als Omer na een tijd naar huis mag. Maar dat pakt anders uit. “Door de vroeggeboorte ervoer hij allerlei complicaties. Hij was te zwak om die in zijn eentje te overleven, dus lag hij in de eerste drie jaar van zijn leven nog vaak in het ziekenhuis in Almelo. Het was zwaar voor hem en ons. In die tijd miste ik de steun die ik in Ronald McDonald Huis Zwolle zo voelde. De warmte die ik daar heb meegekregen, vergeet ik nooit meer.”
"Ik miste de steun die ik het Huis voelde. De warmte die ik daar heb meegekregen, vergeet ik nooit meer."

Bijzondere spreekbeurt
Inmiddels is Omer twaalf en is hij een gezonde, sterke jongen. Toen hij op een dag samen met zijn moeder babyfoto’s terugkeek, stelde hij allerlei vragen over het Ronald McDonald Huis. “Ik raakte nieuwsgierig”, vertelt hij. “Ik besloot mijn spreekbeurt over het Huis te houden.” Hij vertelde zijn klasgenoten over de tijd in het ziekenhuis en dat zijn ouders dichtbij in een Ronald McDonald Huis verbleven. Zijn klas was erg onder de indruk. “Ze kenden de Ronald McDonald Huizen nog niet, maar een van mijn vrienden denkt nu elke keer als hij in de McDonald’s is nog aan mijn spreekbeurt.” Hij kreeg een welverdiende 9.
"Ik weet hoeveel het Ronald McDonald Huis voor mijn moeder heeft betekend"
Andere zieke kinderen helpen
Nu wil Omer graag wat betekenen voor andere zieke kinderen. Daarom doneerde hij al zijn zakgeld van één maand aan het Kinderfonds. “Ik weet hoeveel het Ronald McDonald Huis voor mijn moeder heeft betekend. Met mijn donatie hoop ik te zorgen dat andere kinderen in het ziekenhuis ook hun ouders dichtbij zich hebben.”
Help ook mee
Dankzij het Ronald McDonald Huis was Sibel altijd dichtbij haar zoon. Omer weet hoe belangrijk dat was. Daarom zorgt hij ervoor dat andere kinderen in het ziekenhuis hun ouders niet hoeven te missen. Help jij ook mee?