Mijn moeder was een grote steun
ZE KON ECHT UREN BUIDELEN MET JAEDON
Maureens zwangerschap verloopt allesbehalve vlekkeloos. “Ik stond onder controle bij een gynaecoloog en toen ik 29 weken zwanger was, voelde ik mij ’s ochtends vroeg niet lekker. Ik dacht dat ik last had van groeipijn.” In het ziekenhuis blijkt dat ze al ontsluiting heeft. Alles wordt in gang gezet om de zwangerschap te rekken. Al die tijd is Maureens moeder een grote steun voor haar dochter.
“Mijn wereld stortte in”, vertelt Maureen. “Het laatste wat je wilt, is dat je kind zo vroeg geboren wordt. Elke dag langer zwanger zijn telt.” Maureen moet direct worden overgeplaatst naar een academisch ziekenhuis. “In Leiden en Rotterdam was geen plek; het werd het UMC Utrecht.”
Spannende dagen
In Utrecht lijkt de op handen zijnde bevalling te zijn afgezwakt. Maar de volgende ochtend gaat alles ineens heel snel en bevalt Maureen van haar zoontje Jaedon. Veel te vroeg – op 11 december – na 29 weken zwangerschap. Haar moeder Loes is bij haar. De eerste dagen na Jaedons geboorte zijn spannend en moeder en dochter zijn opgelucht wanneer ze terechtkunnen in Ronald McDonald Huis Utrecht.
Klein en kwetsbaar
“Omdat Maureen en de vader van Jaedon aan het begin van de zwangerschap uit elkaar zijn gegaan, hielp ik mijn dochter”, vertelt Loes. “Ik sliep bij Maureen op de kamer en zo konden we samen de verzorging van Jaedon doen. Ik was er ook om Maureen mentaal te ondersteunen – dat was wederzijds. We deden het echt samen.”
Maureen herinnert zich deze tijd goed. “Met een kleine kwetsbare baby in de couveuse is het ineens een onzekere periode waarin van alles gebeurt. Dan wil je zo dicht mogelijk bij je kind zijn. Dat mijn moeder erbij kon zijn om mij en mijn zoon te ondersteunen, was heel waardevol.”
‘Elke nacht liep ik in mijn badjas naar beneden om bij Jaedon te zijn’
Op een paar traptreden afstand
Na anderhalve week wordt Jaedon overgeplaatst naar het Juliana Kinderziekenhuis in Den Haag. Hier slaapt Maureen de eerste weken bij haar zoontje op de kamer. “Er was weinig privacy, omdat Jaedon veel zorg nodig had, ook in de nacht. Dat brak mij op. Toen ik eraan toe was, heb ik mij aangemeld bij het Ronald McDonald Huis.” Dit Huis is gevestigd op de derde etage van het Juliana Kinderziekenhuis. “Ik verhuisde naar boven, op een paar traptreden afstand van Jaedon. Elke nacht liep ik in mijn badjas naar beneden om bij hem te zijn, zodat hij ook voelde dat ik er nog steeds was.”
Huilen van blijdschap
Loes: “Elk weekend kwam ik naar Den Haag. Ik ondersteunde mijn dochter en hielp haar bij de zorg voor Jaedon.” Maureen: “Als mijn moeder bij Jaedon was, kon ik me even terugtrekken in het Huis en op adem komen. Ze kon echt uren buidelen met Jaedon. Als je een prematuur kind hebt, heb je maar één wens. Dat is dat je kind er goed uit komt, zonder complicaties en consequenties voor de toekomst. En toen we eindelijk naar huis mochten, kon ik wel huilen van blijdschap.” Loes: “Het was fijn dat het Huis er was in deze moeilijke tijd. De vrijwilligers in Huis Utrecht en Huis Den Haag waren zo positief. Dat je met zoveel plezier je werk kunt doen, echt chapeau.”
