Het voelt als een warm bad
om vrijwilliger te zijn
“Als je vier jaar geleden tegen mij had gezegd dat ik nu vrijwilliger in het Huis zou zijn, had ik je voor gek verklaard. En toch is het zo gelopen.” Net als bij de gasten in een Ronald McDonald Huis gooide een ziekte Hans’ leven overhoop.
Hans had een drukke baan als financial controller bij een sponsor van Ronald McDonald Huis Utrecht. “Begin 2015 kreeg ik van de ene op de andere dag zo’n zware depressie dat ik moest worden opgenomen op een gesloten afdeling. Er was geen directe reden die de depressie veroorzaakte.” Tientallen malen krijgt Hans elektroshocktherapie (ECT), maar de depressie blijft.
Dichte laatjes
Begin 2017 wordt hij volledig afgekeurd. “Re-integratie lukte niet. Door de elektroshocks zitten veel laatjes in mijn geheugen definitief dicht en ook functioneren in een omgeving met veel prikkels is lastig. Talloze reizen kan ik mij niet herinneren en veel vaktechnische info is weg; dingen als koffiezetten moest ik zelfs opnieuw leren.” Gelukkig is zijn gevoel voor humor gebleven. “Dat is mijn manier om ermee om te gaan. Misschien ben ik na de volgende ECT-behandeling wel weer vergeten dat ik dit interview gaf. Tijdens behandelingsperiodes sla ik sowieso bijna niks op: ik ging twee keer binnen een week naar hetzelfde museum en alles was nieuw.”
Enorme omschakeling
Werken was alles voor Hans, dus dat hij niet meer kón werken vergde een enorme omschakeling. Nu doet Hans thuis het huishouden voor zijn vrouw en zijn vier thuiswonende kinderen: “Ik voel me vaak de vulploeg van de supermarkt.” Hans is heel open over zijn depressie. “Het is een ziekte, geen chagrijnige bui. Voor anderen is het ook makkelijk als ze weten wat ze kunnen verwachten. Thuis praat ik er in codes over met mijn vrouw. ‘Code rood’ zeggen is makkelijker dan steeds uitleggen wat er nou weer mis is in mijn hoofd.”
Warm bad
Om te kijken wat hij nog wel kan, werkt Hans als vrijwilliger in het Huis. “Met het verliezen van mijn baan stortte ook mijn hele sociale netwerk in elkaar, want dat waren allemaal collega’s en zakelijke contacten. Hier spreek ik weer mensen. Ik vind het geweldig en inspirerend hoe het management met elkaar, de gasten en vrijwilligers omgaat. Het voelt als een warm bad om hier te werken. Bijna niemand vindt dweilen en poetsen echt leuk, maar het goede doel verbindt ons allemaal. De combinatie van zinvol bezig zijn en het sociale aspect vind ik het mooie van dit werk. Tussen alle zwarte periodes door is het fijn om zinvol bezig te zijn.”