
Jealinde hoefde nooit alleen te zijn
Jealinde is net een brugpieper als zij al fietsend door een vrachtwagen wordt overreden. De trauma- helikopter verplaatst haar van het Zeeuwse Yerseke naar het Sophia Kinderziekenhuis. Ze ligt al op
de operatietafel wanneer haar ouders in Rotterdam arriveren. Aan hen wordt verteld: ‘Eén ding moet u onthouden, het wordt nooit meer zoals het was.’

Jealinde herinnert zich weinig van het ongeluk. “Ik weet slechts flarden. Ik zat op de fiets en zag een vrachtwagen, daarna reed een heel groot wiel over mijn buik.” Als de gealarmeerde ouders aankomen, zijn politie, ambulance en traumahelikopter al gearriveerd. Jealinde krijgt op straat een bloedtransfusie en tube ingebracht: “Toen hebben ze me weggespoten.”
Moeder Emmely: “Ze is een week in slaap gehouden, terwijl ze meerdere operaties onderging. Haar bekken was verbrijzeld, haar knie en schouder gebroken. Door de druk van de wielen was haar lichaam bij haar lies opengebarsten, met ernstige verwondingen tot aan haar rug.” Na een week wordt de tube verwijderd en is Jealinde meteen wakker. Ze kijkt haar vader aan en vraagt: “Papa, waarom die vrachtwagen?”
Waken naast het bed
Samen met hun jongste zoon verblijven haar ouders vijftien weken in het Huis. Jealinde heeft in het ziekenhuis hevige nachtmerries waarin ze het ongeluk herbeleeft. Haar ouders waken met wisselbeurten op haar kamer. Emmely: “We beloofden haar dat ze nooit alleen zou zijn.” Hun drie andere kinderen worden doordeweeks thuis verzorgd door de grootouders en komen in de weekenden naar het Huis. Emmely: “We waren zo blij dat we daardoor met alle kinderen bij elkaar konden zijn.”

Slagroomtaart op oudejaarsavond
De artsen hebben een stuk huid en spier uit Jealindes been verwijderd en in haar lies gehecht. De tiener herstelt boven verwachting en mag soms in een rolstoel naar het Huis. Jealinde: “In het Huis hangt altijd een gezellige sfeer.” Emmely: “Je bouwt een band op met de andere gasten en er zijn blijvende vriendschappen ontstaan. We zitten daar in dezelfde situatie. Het Huis voelt als een warme deken.” Oud en nieuw viert de familie bij elkaar in het Huis. Jealinde bakt samen met haar moeder een grote slagroomtaart, het is een fijne herinnering.
Ambitie als verpleegkundige
Inmiddels is Jealinde 14 en zit ze in de Kinderadviesraad van het Sophia Kinderziekenhuis. Ze wil verpleegkundige op de kinderafdeling worden. Jealinde: “Ik wil daar later ook werken, het is mijn droom om iets terug te kunnen doen.”