Nassims speciale band met vrijwilliger Esther
In 2018 werd ontdekt dat Nassim een osteosarcoom in zijn knie had. De wereld van het gezin stond op zijn kop. Chemokuren, een operatie en meerdere opnames in het ziekenhuis volgden elkaar op. Tijdens een van die opnames in het Reinier de Graaf ziekenhuis raakte Nassim in gesprek met Esther, vrijwilliger van de Ronald McDonald Huiskamer. Een bijzondere band ontstond.
Meer verhalen uit Huis Den Haag
Vlak voor de zomervakantie had Nassim last van een opgezwollen knie. Nassim: “Hij deed af en toe pijn, dus voordat we op vakantie naar Marokko gingen, zijn we naar de huisarts gegaan. Die dacht aan een verrekte spier. Die zomer heb ik gewoon gevoetbald en gezwommen.” Na de vakantie deed de knie nog steeds zeer en de huisarts besloot een foto te laten maken. Toen werd duidelijk dat Nassim leed aan een vorm van botkanker. In het Prinses Máxima Centrum in Utrecht had Nassim zijn eerste behandelingen en daar kreeg hij ook een nieuwe knie. Daarna kwam hij naar het Reinier de Graaf ziekenhuis in Delft voor verdere behandelingen.
Grootste wens
In het ziekenhuis zit een Ronald McDonald Huiskamer. Een ontspanningsplek voor ouders en zieke kinderen in een huiselijke sfeer, gerund door vrijwilligers. Esther: “Toen Nassim een keer in de Huiskamer zat, raakten we aan de praat over de pet van de New York Yankees die hij ophad. Hij vertelde dat hij geen fan van die club was, maar dat het wel zijn grootste wens was om een keer naar Amerika te gaan.”
Esther kwam met het idee om de Make-A-Wish Foundation te benaderen en een vriendin van Nassims moeder voegde de daad bij het woord. Nassim: “Mijn oma was net overleden, ik lag met koorts in het ziekenhuis en toen hoorde ik dat we met het hele gezin naar Amerika mochten.” Nassim appte Esther, die op dat moment zelf in Amerika was. “Ik stond te springen van enthousiasme. Ik verzamelde meteen folders van de pretparken die hij kon bezoeken.” Nassim: “Het was geweldig. We kregen tickets voor alle pretparken en hadden overal vip-access, zodat we niet in de rij hoefden te wachten.”
Bijzondere band
Door dit alles kregen Nassim en Esther een bijzondere band. Esther: “Als vrijwilliger zorg je ervoor dat ouders zich welkom voelen in de Huiskamer. Ook knutselen we op woensdag met de zieke kinderen. Maar jongens van vijftien zitten daar meestal niet op te wachten. Toen Nassims moeder ziek thuis was, zei ik dat er niks anders op zat en dat hij iets voor zijn moeder moest maken. Het is toch een fijne afleiding tijdens een lange dag in het ziekenhuis. Hij maakte een versierd hart, als dank voor zijn vader en moeder.”