Meteen na zijn geboorte gaat het niet goed met Ben

Kelly’s zoontje Ben (4) werd na zijn geboorte opgenomen in het Maastricht UMC+. Na een paar weken bleek dat hij galgangatresie had, een zeldzame aangeboren afwijking waarbij de galwegen niet goed zijn aangelegd. Ben werd per ambulance naar het Beatrix Kinderziekenhuis in Groningen vervoerd, waar hij met twee maanden oud voor de eerste keer werd geopereerd. Op 15 maart 2021 onderging hij in Groningen een levertransplantatie.

Het land doorkruisen

Kelly moest telkens het land doorkruisen voor de zorg van haar zoontje. “Toen ik de eerste keer in mijn uppie met Ben naar Groningen werd gebracht, had ik bijna niks bij me. Ik kwam in een stad waar ik nog nooit was geweest en waar ik niets of niemand kende.” Nadat Ben was opgenomen, kon ze terecht in Ronald McDonald Huis Groningen. “Wat was het fijn om in zo’n warme omgeving te komen en hier mijn eigen kamer te hebben. Dat ik dicht bij Ben kon blijven tijdens zijn tijd in het ziekenhuis, gaf me zoveel rust. Mijn moeder kwam ook naar Groningen en zij mocht gelukkig samen met mij in het Huis verblijven.”

Samen is niet alleen

In het Huis konden Kelly en haar moeder even lekker koken, televisiekijken of sporten – het was allemaal mogelijk. “Het was heel fijn dat we ons af en toe konden terugtrekken op ons eigen plekje buiten het ziekenhuis. Ook was het prettig om te kletsen met lotgenoten of met de vrijwilligers in het Huis. Even je gedachten verzetten. Het was eigenlijk gewoon een thuis ver weg van huis.”

De bijzonderste momenten in het Huis waren voor Kelly de momenten waarop haar andere zoontje Wes ook vanuit Maastricht naar haar toe kwam. “De eerste keer hebben we samen gepicknickt op het grasveld bij de vijver voor het Huis. En daarna hebben we op onze kamer Mario Kart gespeeld. Het was zo fijn om even met zijn tweetjes te zijn. Weg van het ziekenhuis, maar wel dicht bij Ben.”

Luisterend oor bieden

Kelly wilde graag iets terugdoen voor het Ronald McDonald Huis en voor de vrijwilligers aan wie ze tijdens de verblijven van Ben zoveel had. “Het Huis in Groningen was praktisch gezien natuurlijk geen optie. Vandaar dat ik koos voor Huis Maastricht. Dat is ook een fijne, warme plek gebleken.”

Kelly vertelt dat ze het heel bijzonder vindt om als vrijwilliger iets moois, en soms ook iets heel persoonlijks te delen met de gasten. “Het is altijd fijn om een luisterend oor te mogen bieden, of een schouder om op uit te huilen. En als ervaringsdeskundige vind ik het prettig om soms mijn eigen verhaal weer te kunnen delen. Om zo te laten zien dat ouders niet alleen zijn. Maar het allerfijnste is natuurlijk het moment waarop je gasten mag uitchecken, omdat het goed gaat met hun kindje.”