Kai krijgt een nieuwe lever van zijn moeder
Al snel na zijn geboorte ziet Kai (3) geel. Moeder Annie: “Aangezien zijn vader Christopher uit Costa Rica komt en een donkere huidskleur heeft, en ik borstvoeding gaf, werd er niet meteen iets achter gezocht.” Maar als na zes weken Kais ontlasting wit is, wordt al gauw een afwijking aan de lever vermoed. Samen met zijn ouders belandt Kai in het UMC Groningen.
“Kai bleek galwegatresie te hebben”, vertelt Annie. “Dit houdt in dat zijn galwegen niet goed zijn aangelegd en de gal dus niet afstroomt. Een Kasai-operatie was noodzakelijk. Hierbij wordt met een stukje darm een nieuwe galweg gemaakt.”
Bobbel op de lever
De operatie verloopt voorspoedig. Toch blijkt in de periode erna dat de lever al behoorlijk beschadigd is en dat er in de toekomst wellicht een levertransplantatie nodig is. Kai krijgt sondevoeding; er wordt geprobeerd hem goed te laten groeien.
Als hij bijna drie jaar oud is, wordt er een verdachte bobbel op de lever gesignaleerd. Het risico op kanker is zo groot dat een transplantatie nodig is. Annie blijkt een goede match en zij is Kais leverdonor. Annie: “Mijn ouders Rein en Joke waren na de operatie veel bij mij in het Ronald McDonald Huis. Ze hielpen en ondersteunden mij, want ik mocht niks tillen, had nog veel pijn en weinig energie. Ik zou niet weten hoe het anders had gemoeten.”
“Wij zijn allebei gepensioneerd en dus beschikbaar om Annie te ondersteunen”, vertelt Rein. Joke: “Zo’n operatie en alles wat erbij komt kijken, is ontzettend zwaar. Je hebt dan je familie nodig en grootouders zijn echt onderdeel van het systeem. We hebben mede door dit traject een ontzettend innige band met Kai opgebouwd.”
Vreemd-gezellig
Rein vond het heel bijzonder in het Ronald McDonald Huis. “Al die vrijwilligers die er rondlopen, bijvoorbeeld in de wasserette. Ze dóén dat gewoon, geweldig. En dat je met zoveel andere gezinnen samen bent, die soortgelijke zorgen hebben. Daardoor vonden wij het een soort van vreemd-gezellig in het Huis.” Annie waardeerde de rust die er hing. “In het ziekenhuis lopen voortdurend mensen in en uit, en is er actie. Maar in het Huis kun je tot jezelf komen. Dat is zo fijn.”
“We hebben ons heel veel zorgen gemaakt”, zegt Joke. “Je kind en kleinkind ondergaan op hetzelfde moment een ontzettend zware operatie. Maar we probeerden ook om er rationeel mee om te gaan.” Rein: “Gelukkig ging het na de transplantatie al snel heel goed, zowel met Kai als met Annie. In die zin is het gelukkig echt een ‘beterschapsoperatie’ gebleken.”
