Jan doneerde zijn vakantiedagen
Jan (61) doneerde zijn vakantiedagen aan het Ronald McDonald Kinderfonds: “Ik weet zelf hoe moeilijk het is om lang in een ziekenhuis te verblijven. Daarom gun ik ieder ziek kind zijn ouders dichtbij.”
Begin januari 2019 stellen artsen de vreselijke diagnose bij Jan: blaaskanker. Drie operaties en een lang ziekenhuistraject volgen. “De arts die iedere ochtend mijn bloed afnam, kwam nooit op hetzelfde tijdstip. Toen ik daarnaar vroeg, vertelde de arts dat hij altijd eerst langs de kinderafdeling gaat om bloed af te nemen. Een hele strijd, legde hij uit. Het beeld van de kleine kinderen, die op hun jonge leeftijd al zoiets afschuwelijks moeten doorstaan, zette me aan het denken. Ik zag mijn eigen kleinkinderen voor me. Ik moet er niet aan denken dat hen iets overkomt. Maar als zij hier moeten liggen, dan vind ik het enorm belangrijk dat hun ouders bij hen zijn.”
Onaangeraakte vakantiedagen
Na een periode van herstel, keert Jan terug naar zijn werk als chauffeur bij een groot logistiek bedrijf. Jan is dan een jaar ziek geweest. Zijn vakantiedagen zijn onaangeraakt. “Mijn werkgever heeft een regeling voor vakantiedagen die niet opgenomen zijn. Je kunt de uren bijvoorbeeld inruilen voor een elektrische fiets of laptop. Dat trok me niet. De uren alsnog opnemen, had in deze coronatijden ook niet mijn voorkeur. Een chauffeur zit liever achter het stuur, dan thuis in een stoel niets te doen.”
Nieuwe bestemming voor vakantiedagen
“Ik overwoog de uren te doneren aan een goed doel, zoals de Ronald McDonald Huizen. Toen ik dat vertelde aan de planner op kantoor, raakte hij enthousiast. Zijn dochter lag een tijd in het ziekenhuis. Hij verbleef dichtbij, in Ronald McDonald Huis Sophia Rotterdam. Daar was hij heel dankbaar om. Samen met mijn vrouw besloot ik de vakantiedagen aan het Kinderfonds te schenken. Ik vertelde het aan de directie en zij regelden het voor mij. Dat ging heel makkelijk.”
Meer waard dan vakantie
Jan doneerde vier vakantieweken, in totaal 160 uren. Een bedrag van ruim € 2.600. “Ik weet hoe moeilijk het is om lang in een ziekenhuis te verblijven. Voor kinderen is dat nog eens angstiger. De witte muren, doktersjassen, piepjes en slangetjes. Lange, eenzame nachten. Ik gun ieder ziek kind zijn ouders dichtbij. Dat is mij veel meer waard dan een vakantie of een verzilvering van de uren.”
