
Dag en nacht bij je zieke zoontje zijn
Rick en Suzanne zijn de trotse ouders van een tweeling als zij hun derde kindje verwachten. Als Suzanne 19 weken zwanger is, wordt ze onwel op haar werk. Collega’s brengen haar naar het ziekenhuis. Daar blijkt dat ze geen vruchtwater meer heeft en er is wellicht sprake van een bloeding bij de placenta. In een ambulance met gillende sirenes wordt Suzanne overgeplaatst naar het Radboudumc in Nijmegen.
Suzanne: “In het ziekenhuis kregen we de hartverscheurende boodschap dat de bevalling was begonnen en dat we ons kindje gingen verliezen. Toen de bevalling toch uitbleef, mocht ik na vier dagen weer naar huis. Thuis lag ik vijf weken in bed tot we de 24 weken bereikten. Toen werd ik weer opgenomen in het Radboudumc, want hier zou ons zoontje de beste kansen krijgen bij een vroeggeboorte. Eenmaal in Nijmegen wisten we niet hoelang het nog ging duren, maar na ruim een week kreeg ik een infectie. Binnen een paar uur was Luc geboren, na een zwangerschap van 25 weken.”

Kracht van het Huis
Rick: “De eerste weken van Luc waren heel spannend. Qua hartje en longen werd hij wel sterker, maar aan de andere kant werd hij ook zieker. Hij had een verstopping in zijn darm. Een operatie was nodig om dit te verhelpen en hij kreeg een stoma. Langzaam is toen de weg omhoog ingezet.” Dankzij Ronald McDonald Huis Nijmegen kunnen Rick en Suzanne dag en nacht bij hun zoontje in de buurt zijn.
Luc achterlaten in het ziekenhuis voelt gek, maar ze beseffen ook dat rust nemen goed voor hen is. Rick: “Je hebt net een baby gekregen, maar je loopt daar elke avond weer met zijn tweeën weg.” Suzanne: “We hadden heel duidelijk afgesproken dat als er iets was met Luc, al was hij alleen maar onrustig, ze ons moesten bellen. Zo hadden wij de rust om te slapen; als onze telefoon niet ging, was het immers goed met Luc. En áls er iets zou zijn, waren we binnen vijf minuten bij hem.” Rick: “Dat is echt de kracht van het Huis. Thuis zou ik niet durven slapen in de wetenschap dat ik nog drie kwartier moet rijden.”
‘De hoogspanning die 24/7 in je lijf zit, kan in het Huis even ontladen’

Behoefte aan een praatje
Suzanne: “Het Ronald McDonald Huis heeft heel veel voor ons betekend. De hoogspanning die 24/7 in je lijf zit, kan daar heel even ontladen. Het is een warme en rustgevende omgeving, waar mensen zijn die vrijwillig hun eigen tijd afstaan om voor jou te zorgen. Dat is echt bijzonder. Het Huis heeft ons echt door die moeilijke tijd gesleept. De vrijwilligers die feilloos aanvoelen of je behoefte hebt aan een praatje of juist niet, de gelegenheid om te koken zoals je dat thuis ook zou doen en natuurlijk de mogelijkheid om met andere ouders in contact te komen die begrijpen wat je doormaakt. Als wij in het Huis waren, zorgde de verpleging met veel liefde voor Luc. Niet alleen in de vorm van medische zorg, maar ook door hem te troosten en liedjes te zingen. Dat gaf ons de rust om in het Huis te kunnen zijn.” Rick: “Het is nu afwachten hoe Luc zich verder ontwikkelt, maar we hebben vertrouwen in een goede afloop.”