Ik ben liever thuis, maar
In het Huis vind ik het ook wel weer leuk
Narik (7) is geboren met de ziekte van Hirschsprung, een zeldzame darmaandoening. Hierdoor heeft hij in z’n jonge leven al vaak in het Amalia kinderziekenhuis gelegen. Zijn ouders, zusjes en broertje zijn dan ook geen onbekenden in Ronald McDonald Huis Nijmegen. Voor zus Nora (12) is het Huis inmiddels een tweede thuis geworden.
Nora: ‘’Nariks darmen zijn ontstoken en hierdoor heeft hij veel pijn. Hij heeft een stoma en moet vaak naar het ziekenhuis. De medicijnen die hij heeft gekregen doen het niet goed en daarom ligt hij nu weer in het ziekenhuis. Ik vind dat stom, want ik ben liever thuis. Maar als we hier weer zijn, vind ik het ook wel weer leuk. Er zijn altijd andere kinderen om mee te spelen en dat is heel gezellig. Het liefst puzzel ik of speel ik buiten en dan vooral steppen.’’
Les op de laptop
Voor haar klasgenootjes was afgelopen jaar al een bijzonder jaar vanwege het thuis-onderwijs, maar voor Nora was het extra speciaal; zij volgde een groot deel van haar lessen in Ronald McDonald Huis Nijmegen. ‘’Mijn klas heeft weer les op school, maar mama heeft geregeld dat ik nog les volg op mijn laptop. Narik moet wat langer in het ziekenhuis blijven. Dat vind ik wel fijn, want ik ben liever hier bij mijn broertje. In de ochtenden ben ik bezig met school en in de middag ga ik met mama mee naar Narik.’’
Bij Narik op bezoek
Nora is de afgelopen jaren al vaak in het ziekenhuis geweest en ze is inmiddels gewend aan de hectische en indrukwekkende omgeving. Nora: ‘’Af en toe vind ik het nog wel een beetje eng, bijvoorbeeld als hij een prik krijgt. Dan ga ik liever even naar de gang. Maar verder vind ik het wel leuk. Narik heeft naast z’n bed een stickerlijst. Elke keer als hij bloed moet laten prikken of als hij wordt onderzocht, krijgt hij een sticker. Als de lijst vol is, krijgt hij een cadeautje. Laatst heeft hij een bal gekregen en we vinden het leuk om daarmee over te gooien. Ook spelen we vaak een potje Uno.’’
Naast het gezelschap van zijn gezin krijgt Narik ook dagelijks bezoek van labradoodle Pip. Pip is de hulphond van Narik en mag daarom ook in het Huis logeren en op de ziekenhuis-afdeling komen. Moeder Ruby vertelt: ‘’Het is heel fijn dat we met het hele gezin, inclusief Pip, in het Huis kunnen verblijven. Zo zijn we compleet én dichtbij Narik.’’
Overladen met kaarten
Nora: ‘’De vorige keer dat Narik lang in het ziekenhuis lag, heeft mama op Facebook gevraagd of iedereen hem een kaartje wilde sturen. Dat hebben we nu weer gedaan en de hele muur hangt vol met leuke kaartjes. We hebben ze niet geteld, maar ik denk dat het er al meer dan 25 zijn. De klas van Narik stuurt ook regelmatig leuke kaarten of tekeningen. Deze week hadden ze in zijn klas een Spaans thema en hebben ze een doos met Spaanse snoepjes, een Spaans instrument en meer opgestuurd. Zo is Narik er toch een beetje bij.’’