We kijken echt naar het positieve
Zes maanden na haar geboorte wordt Selah – dochter van Karine en Sander – met ernstige ondervoeding opgenomen in Isala in Zwolle. Ze weegt op dat moment krap aan vier kilo. Ze spuugt veel. Ongeacht hoeveel ze drinkt, ze komt niet aan. Het duurt nog zeven maanden voor de jonge ouders horen wat er met hun dochter aan de hand is.
Selah ondergaat veel onderzoeken. Karine, Sander en broer Rich hebben een kamer in het Ronald McDonald Huis. “Rich was toen 6 jaar en kwam na school naar het ziekenhuis”, aldus Karine. “Elke avond aten we met elkaar. Heel fijn.”
Als Selah 13 maanden oud is en er nog geen oorzaak is gevonden, wordt in het ziekenhuis een MRI van haar hersenen gemaakt. “Om uit te sluiten dat daar iets zou zitten. We zagen het dan ook niet aankomen toen bleek dat er op de MRI een hersentumor te zien was. De eerste dagen kon ik alleen maar huilen. We hadden geen idee wat ons te wachten stond, waren bang om haar te verliezen.”
'De ene keer was ik sterk, de andere keer Sander'
Verdoofd
Het duurt drie dagen voor Selah geopereerd kan worden. “Ik was verdoofd, kon het niet bevatten. Het doel van de operatie was bekijken wat voor tumor het was. Het bleek een tumor waar weinig kinderen aan overlijden. Dat gaf ons moed.” De tumor kan niet in zijn geheel verwijderd worden, omdat hij midden in de hersenen zit. Binnen een maand start Selah met een chemokuur. Die moet de groei van de tumor stoppen. Op de MRI die een halfjaar later wordt gemaakt, lijken de eerste resultaten positief. Maar na negen maanden krijgt Selah een allergische reactie, een bekend verschijnsel bij het type chemo dat ze krijgt. Karine en Sander krijgen de ene tegenslag na de andere te verwerken. “De ene keer was ik sterk, de andere keer Sander.”
“De tweede chemo sloeg niet aan. Inmiddels zijn we bij chemo nummer vijf beland. De meeste kinderen zijn na een jaar klaar. De artsen vertelden dat hoe jonger het kind is, hoe langer het behandeltraject duurt. Dat heeft te maken met groeihormonen. We blijven positief en maken er het beste van. Je kunt boos en gefrustreerd blijven, wij kiezen ervoor om naar het positieve te kijken.”
Onzeker
Inmiddels is Selah 4 jaar. “Door de tumor en de behandelingen ziet ze slechts 5 tot 10 procent. Ze kan nog niet lopen, al probeert ze dat wel. Door de bijwerkingen van de chemo is ze nog niet zindelijk. Voor hypofyse-uitval moet ze levenslang medicatie slikken. Hoe de toekomst van Selah eruitziet, is onduidelijk. We weten niet of ze er gezond uit komt, blijft zoals ze nu is of lichamelijk of verstandelijk beperkt zal zijn.”