Het was gezellig, maar ook emotioneel
Met de feestdagen in Huis Zwolle
Laura was een week voor kerst uitgerekend, maar zij en haar man Erwin brachten de feestdagen niet thuis door, maar in Ronald McDonald Huis Zwolle. “We hadden op dat moment zelf niets met de feestdagen. Je bent met heel andere dingen bezig. Tot een vrijwilliger ons uitnodigde voor de kerstbrunch. Toen hadden we voor het eerst het gevoel: het is december.”
De bevalling verliep vrij voorspoedig, tot op het laatste moment bleek dat Matthijs nauwelijks meer ademde. Binnen tien minuten na zijn geboorte liepen ambulancebroeders het huis in. Er waren twee ambulances en een traumahelikopter opgeroepen. Matthijs werd behandeld en toen hij stabiel genoeg was, werd hij vervoerd naar het Isala-ziekenhuis in Zwolle. In de ambulance, onder begeleiding van de trauma-arts. Zijn ouders volgden in de tweede ambulance. Een politieauto reed voorop.
45 minuten na zijn geboorte was Matthijs op de NICU in Zwolle. Omdat hij zuurstofgebrek had gehad, werd hij de eerste drie dagen gekoeld. Zijn lichaamstemperatuur werd verlaagd naar 33,5 °C in de hoop de kans op ernstige hersenschade op langere termijn te verminderen.
‘Als het niet goed gaat met je kind, is je eigen huis ineens heel ver weg van het ziekenhuis’
Blijven slapen
Voor de eerste 72 uur was er een kamer voor het gezin beschikbaar op de afdeling Verloskunde. Daar waren Laura en Erwin heel blij mee. Laura: “Ondanks dat we het Ronald McDonald Huis wel kenden, hebben we er op dat moment zelf niet aan gedacht.
We dachten dat het prima te doen was om op en neer te rijden. Maar dat hebben we onderschat. In deze situatie is 45 minuten rijden toch ver, zeker als je zelf net bevallen bent. En op het moment dat het niet goed gaat met je kind, is het ineens heel ver weg.”
Van 22 tot 31 december logeerden Laura en Erwin in het Huis. Hun dochter Heleen (2) woonde bij opa en oma; zij mocht niet mee naar de NICU. “Dat voelde als een spagaat. Als je bij de een bent, doe je de ander tekort, en andersom. Pas na tien dagen mocht zij naar haar broertje. Dat was zo mooi. Zij zag alleen haar broertje, zonder slangen en apparaten.”
Mooi gebaar
Op eerste kerstdag organiseerden de vrijwilligers een kerstbrunch in het Huis. “Ook kregen we een kerstpakket met allemaal lekkers erin”, vertelt Laura. “Een heel mooi gebaar. Het was heel gezellig, maar ook emotioneel. Dan besef je pas hoe betrokken de vrijwilligers zijn. Vaak hebben zij ook een bijzondere reden waarom zij vrijwilliger zijn geworden. Even was er meer in de wereld dan de NICU. Ook omdat we kort daarvoor goed nieuws hadden gekregen. De MRI van Matthijs zag er boven verwachting goed uit. Het was een heel goede kerst voor ons.”
Laura benadrukt dat de vrijwilligers erg met ze meeleefden. “Er werd onderling ook heel goed gecommuniceerd. Ze wisten het altijd wanneer we een spannend gesprek met de arts hadden of op overplaatsing wachtten. Ze deden er alles aan om ons een thuisgevoel te geven en dat is goed gelukt. Omdat Heleen ons erg miste, zijn wij op 31 december naar huis gegaan. Matthijs was inmiddels van alle zuurstofondersteuning af. Op 18 januari mocht ook hij naar huis.” Matthijs is inmiddels bijna 1 jaar. “Hij is ontzettend vrolijk en ontwikkelt zich goed. Deze kerst komt er zeker een kerstboom en zullen we terugdenken aan vorig jaar. Maar eerst gaan we zijn verjaardag vieren.”