
Mannen onder elkaar
Jelle zit samen met andere gasten in Huis Zwolle naar een voetbalwedstrijd te kijken. Yannick is er een van. Hij en Jelle hebben elkaar daarvoor één keer eerder gezien. Dan krijgt Jelle een telefoontje uit Isala. “Het ging minder goed met mijn vrouw Anne. Ik vroeg Yannick of hij met me mee wilde.” Het markeert de start van een speciale band tussen beide mannen.

Jelle is dan al twee weken de trotse papa van Finn. Zijn zoon is na een zwangerschap van ruim 31 weken geboren. Bij de geboorte weegt hij 1.015 gram, klein en kwetsbaar. Daarom ligt hij nog in het ziekenhuis. Net als zijn moeder Anne, die meer rust nodig heeft en langer opgenomen moet blijven dan gehoopt. Vanaf het moment dat Jelle en Yannick na het telefoontje van het ziekenhuis samen naar Anne gaan, ontstaat er een soort van broederschap tussen beide mannen. En die wordt nóg sterker als Yannick twee dagen later vader wordt van dochter Fay.
Herkenning
Yannick: “Onze situaties zijn vergelijkbaar. Fay is geboren na een zwangerschap van net 30 weken. Ze woog bij de geboorte slechts 995 gram. Jelle en ik herkennen veel, we begrijpen elkaar.” Ze zeggen het niet, maar tussen de regels door merk je dat beide jonge vaders te maken hebben met dezelfde soort onzekerheid en zorgen. Maar ook met blijdschap. Jelle: “Met onze kindjes gaat het, op af en toe een dip na, elke dag iets beter. En met Anne gelukkig ook.”

Ontspannen
Yannick: “Jelle en ik nemen ’s avonds altijd kort de dag even door. Hoe was het? Daar praten we dan vijf of tien minuten over. En dan is het klaar. Tenzij er iets heftigs is gebeurd natuurlijk, dan nemen we wat langer de tijd. Maar als je de hele dag al in de ziekenhuissfeer zit, wil je het echt wel eens ergens anders over hebben.” ’s Avonds is de tv-hoek hun vaste plek in het Huis. Jelle: “Dan praten we wat, drinken een biertje en kijken samen naar voetbal. Of we spelen een potje tafelvoetbal, ook altijd leuk.”
In je uppie
Yannick: “Lisanne moest na de geboorte van Fay nog een paar dagen in het ziekenhuis blijven. Toen was ik net als Jelle alleen in het Huis. Het heeft geen zin om bij de pakken neer te gaan zitten, te piekeren of in je uppie op je kamer te netflixen. Daar ga je je niet beter van voelen.” Jelle: “Yannick en ik hebben dezelfde humor. We begrijpen elkaars grappen. We doen hetzelfde soort werk en wonen ook nog eens allebei in Twente. Wij denken dat de kans groot is dat onze kinderen als ze ouder zijn, elkaar gaan versieren. Dat zien we wel voor ons!”