Je hebt geen moment rust
het is onmogelijk om elke dag een update te geven
In de Ronald McDonald Huizen en Huiskamers ontstaan regelmatig nieuwe vriendschappen. Tussen vrijwilligers, tussen vrijwilligers en gasten, maar ook tussen gasten onderling. Neem Jorieke en Daphne. Beiden bevielen vorige zomer in Medisch Spectrum Twente van een zoon en moesten nog een tijdje in het ziekenhuis blijven. Hun ontmoetingen in de Huiskamer resulteerden in een hechte vriendschap. Nu, ruim acht maanden later, hebben ze nog steeds dagelijks contact.
“De allereerste keer dat Daphne en ik elkaar zagen, was in de wachtkamer van de afdeling verloskunde”, vertelt Jorieke. “We zaten er beiden met onze partner. Daphne omdat ze na 34,5 week al weeën had. Ik in afwachting van een CTG. Mijn vliezen waren namelijk al langdurig gebroken, waardoor de kans groot was dat ons kindje een infectie zou oplopen.” De eerstvolgende keer dat Jorieke en Daphne elkaar weer zien, is een paar dagen later. Ze zijn dan allebei bevallen van een zoon.
Moeilijke start
Jorieke: “Ik ben om 20.30 uur bevallen van onze zoon Pip. Ongeveer vier uur later werd hij ziek en is hij gelijk meegenomen.” De zoon van Sylvano en Jorieke – en het broertje van Hannah – heeft door de gebroken vliezen een bloedvergiftiging. Door de snelle bevalling heeft hij bovendien moeite met ademen. Daarvoor krijgt hij ademondersteuning. “Nadat Pip werd meegenomen, mochten Sylvano en ik even bij hem zijn. Omdat hij erg ziek was, zagen we hem de volgende ochtend pas weer.” Pip knapt dan gelukkig snel op. “Op de kamer op de afdeling neonatologie mochten we niet eten. Daarvoor ging ik naar de Ronald McDonald Huiskamer. En daar kwam ik Daphne dus opnieuw tegen. We raakten aan de praat en kwamen erachter dat onze kamers naast elkaar lagen. We zaten min of meer in hetzelfde ritme en kwamen elkaar daardoor regelmatig in de Huiskamer tegen. Om een hapje te eten, iets te drinken of gewoon om even een praatje te maken.”
Hechte vriendschap
Daphne en Jorieke praten over van alles, delen lief en leed. Al snel ontstaat een hechte band. “Het is een ander soort vriendschap dan met andere vriendinnen. Je weet wat de ander doormaakt. Dat is voor een buitenstaander toch lastiger. Bovendien, het lijkt misschien relaxed, zo’n verblijf in het ziekenhuis met allemaal lieve mensen die goed voor jou en je kind zorgen. Maar de praktijk is dat je geen moment rust hebt. Is het niet omdat er een of ander piepje afgaat, dan wel omdat er elk uur even iemand komt kijken, je moet eten of er schoongemaakt moet worden. Hoewel ik daar zelf vooraf anders over dacht, merkte ik al snel dat het onmogelijk is om je vrienden en familie dan ook nog eens elke dag een update te geven.”
Mooie aanvulling
Ruim acht maanden later hebben Jorieke en Daphne nog dagelijks contact via WhatsApp of Instagram. “Mede door corona was er afgelopen jaar niet veel mogelijk. We kijken er beiden naar uit om elkaar weer live te ontmoeten. Via Instagram heb ik er in dezelfde periode overigens nog een andere vriendin bij gekregen, Nadi. Zij reageerde op een verhaal dat ik op Instagram deelde toen ik nog in het ziekenhuis lag. Zij had precies hetzelfde meegemaakt. Ook met haar heb ik nu nog steeds contact. Erg leuk. De vriendschap met Daphne en Nadi is een mooie aanvulling op mijn bestaande vriendenkring.”