Door alle goede zorg die we in het Huis kregen
zagen we licht aan het eind van de tunnel
“Ik vond zwanger zijn zo leuk”, vertelt Karlijn. “Als ondernemer neem je niet zomaar zes weken vrij, maar ik gunde mezelf dat zwangerschapsverlof. Ik moest nog drie weken werken voor mijn verlof inging.” Karlijns verlof verliep helemaal anders. Jasmijn, het tweede kindje van Karlijn en Stan en het zusje van Noud, wordt geheel onverwacht negen weken te vroeg geboren.
Karlijns zwangerschap verloopt voorspoedig. Niets wijst op een vroeggeboorte. Als Karlijn eind februari licht bloedverlies heeft, maakt ze zich nog geen zorgen. De volgende dag krijgt ze ook last van menstruatieachtige krampen. “Voor de zekerheid belde ik de verloskundige en ik kon langskomen voor een controle. Het zag er goed uit, maar ik was toch wat angstig. De verloskundige zag dit en stuurde me door naar de gynaecoloog in het ziekenhuis.” Daar wordt een verkorte baarmoedermond geconstateerd. Vrouwen die dit hebben, lopen meer risico op een vroegtijdige bevalling. Karlijn moet direct naar Isala in Zwolle.
Stan, die de week ervoor zijn achillespees afscheurde en daardoor niet kan lopen, gaat mee in de ambulance. Stan, lachend: “Omdat ik niet mobiel was, lag ik in Isala bij Karlijn op de kamer. Op de vrouwenafdeling. Toen de verloskundige binnenkwam, keek zij dan ook verbaasd. Ze zei: ik heb veel meegemaakt, maar dit had ik niet verwacht.”
Ervaringen uitwisselen
Karlijn moet in bed liggen en rust nemen. “Ik dacht, we zetten gewoon alles stop en ik moet het volhouden tot 40 weken, ik ga rustig slapen”, zegt Karlijn. Maar ’s avonds worden de krampen heviger. Het blijkt dat ze dan al 9 centimeter ontsluiting heeft. Binnen een uur wordt hun dochter Jasmijn geboren: zo’n 40 centimeter en 1.790 gram. Veel te klein, maar gelukkig zijn er geen complicaties.
Drie dagen na de bevalling wordt Karlijn uit het ziekenhuis ontslagen. Samen met Stan neemt ze haar intrek in het nabijgelegen Ronald McDonald Huis. “Het was zo fijn om daar te zijn. We haalden veel steun uit het uitwisselen van ervaringen met andere ouders in het Huis. Door alle goede zorg die we in het ziekenhuis en in het Huis kregen, zagen we licht aan het eind van de tunnel.” Stan heeft inmiddels een scootmobiel geregeld. Met Karlijn op schoot pendelen ze heen en weer tussen het ziekenhuis en Huis Zwolle.
‘In de Huiskamer heb ik heel wat uurtjes gepuzzeld met de vrijwilligers’
Buidelen met Jasmijn
Het gaat zó goed met Jasmijn, dat zij een kleine week na haar geboorte al naar het ziekenhuis in Enschede mag. Heel fijn, want dat is een stuk dichter bij hun huis. “We mogen 24 uur per dag bij Jasmijn zijn, maar we willen ook zoveel mogelijk bij Noud zijn. En dat lukt niet”, vertelt Karlijn met verdriet in haar stem. “We zijn blij dat het zo goed gaat met Jasmijn, maar wat een rollercoaster is het.”
Stan en Karlijn zijn elke dag van 9.00 uur tot 16.00 uur bij Jasmijn. Tussendoor drinkt het stel regelmatig even een kopje koffie in de Ronald McDonald Huiskamer. “Ik heb er al heel wat uurtjes gepuzzeld met vrijwilligers”, vertelt Stan. Vrienden brengen hem ’s avonds regelmatig nog een keer naar het ziekenhuis, zodat hij dan nog even kan buidelen met Jasmijn. Hun dochter ontwikkelt zich goed. Als ze volledig van de monitor af is, mag ze eindelijk mee naar huis.