We keken naar het vuurwerk vanuit het ziekenhuis
“Iedere dag hoop je dat de alarmen niet voor Lize zijn, dat er geen artsen op haar kamertje staan en dat ze er nog is.” Kerstmis loopt voor Lennart en Lianne heel anders, omdat hun dochtertje Lize te vroeg is geboren. Een heftige ziekenhuisperiode volgt. Toch kijkt het gezin terug op een warme tijd in Ronald McDonald Huis Zuidoost-Brabant, waarin ze bijzondere vriendschappen sloten met lotgenoten.
Op hun strandslippers lopen Lennart en Lianne door het ziekenhuis. Ze waren klaar om op vakantie te gaan, maar lieten nog snel een echo maken. Het blijkt goed mis: terwijl hun auto vol vakantiespullen op de parkeerplaats staat, wordt Lianne opgenomen op de high care. Lennart: “Na een zwangerschap van 28 weken werd onze dochter Lize geboren. Ze woog maar 700 gram.”
Altijd dichtbij
In Veldhoven krijgt het gezin een plekje in het Ronald McDonald Huis. Lianne: “Ik kan me nog goed herinneren dat Lennart de kamer binnenkwam nadat hij het Huis had bezocht. Hij straalde rust uit.” Lennart: “Ik dacht alleen maar: het komt goed, want we kunnen dicht bij Lize zijn.” Dicht bij hun dochter blijven, is cruciaal. “We hebben een paar keer moeten rennen, omdat de artsen ons belden met slecht nieuws. Hoe gevaarlijk de situatie ook was, wij konden Lize het beste helpen door huid-op-huidcontact met haar te hebben. Daarom wil je altijd in de buurt zijn. Na zo’n telefoontje laat je meteen alles vallen. Je zorgt ervoor dat je zo snel mogelijk bij je kind bent.”
"De wens van 'gelukkig nieuwjaar' krijgt opeens een heel andere betekenis"
Bijzondere vriendschappen
Het jonge gezin vindt rust en ontspanning in het Huis. “De band met de andere gasten was bijzonder. We begrepen elkaar als geen ander; een half woord was genoeg.” Er ontstaan zelfs vriendschappen. “Op vrijdagavond kwamen we met alle gasten in de woonkamer bij elkaar. Even afschakelen op de bank met een biertje, een stukje kaas en een zakje chips. Geen ziekenhuispraat, gewoon gezellig kletsen. Verhalen delen en het ook over andere dingen hebben. Dat hadden we allemaal nodig. Door het juist even níét over de moeilijke periode te hebben, konden we elkaar ook helpen. Nog steeds hebben we contact met elkaar.”
Met kerst in het Huis
Tijdens kerst ligt Lize nog steeds in het ziekenhuis, ze wordt zelfs zieker. Lianne: “De zorgen over Lize waren groot tijdens de kerstperiode, maar toch denk ik met een warm gevoel terug aan die tijd. De vrijwilligers, sponsors en andere betrokkenen probeerden altijd een positieve noot aan onze dag toe te voegen. De vele kleine presentjes gaven ons het gevoel dat er aan ons werd gedacht. Zo kregen we de sfeer mee van de feestdagen, ook al hadden we het heel anders bedacht.”
Lennart: “We keken naar het vuurwerk vanuit het ziekenhuis kamertje van Lize, met een kartonnen bekertje met bubbels in onze hand. De wens van ‘gelukkig nieuwjaar’ krijgt in zo’n situatie opeens een heel andere betekenis.”
Gelukkig is die wens uitgekomen, want steeds meer dingen gaan nu goed. “Lize heeft de afgelopen twee jaar keihard gevochten om gezonder en sterker te worden. Daarbij kreeg ze veel hulp van specialisten in het ziekenhuis en professionals thuis. De vakantie van afgelopen zomer voelde als het omslagpunt naar ‘een normaal leven’ voor ons.”