Van logopedie naar voorleeskampioen
Veel te vroeg en veel te klein werd Inge (18) na 28 weken zwangerschap geboren. Een kindje zo klein dat ze de trouwring van een man als armband kon dragen. Drie maanden leefden haar ouders tussen hoop en vrees in het Ronald McDonald Huis. Inmiddels is hun dochter een trotse 6 vwo-leerling vol eigen plannen en dromen.
In een zaal vol glazen huisjes staat in 2005 ook de couveuse van Inge. Ze is verbonden met allerlei apparaten om haar medische toestand te kunnen volgen. Stickers met slangetjes op haar borstkas om in de gaten te houden of haar hart wel klopt. Een sensor met een lampje onder haar voet om de hoeveelheid zuurstof in haar bloed te meten. Een slangetje net onder haar neus dat haar helpt met ademen. En een infuus in haar armpje.
Kantje boord
“Inge kon zelfstandig ademen, wat eigenlijk onmogelijk was voor die termijn”, vertelt vader Erwin. Toch verlopen de eerste paar weken niet zonder slag of stoot. Inges gewicht daalt van 1.200 naar 1.030 gram en ze wordt een paar keer erg ziek. Erwin: “Eén keer was het kantje boord. We werden heel vroeg in de ochtend gebeld vanuit het ziekenhuis. Toen we daar aankwamen, stonden er vier artsen rond haar couveuse. Ze had een infectie, maar bloed testen was geen optie. Inge zou het niet gered hebben tot de tijd dat de resultaten er zouden zijn. De artsen dachten aan een bacterie, en ze hadden het goed. Met de juiste antibiotica vocht Inge zich een weg terug.”
Tranen in de ogen
Inges ouders en grotere zus Femke verblijven ruim 3 maanden in Ronald McDonald Huis Zuidoost-Brabant. Erwin: “Wat gaf dat een rust. We voelden zoveel betrokkenheid en warmte van iedereen. Als Femke sliep en wij naar Inge gingen, mochten we de babyfoon afgeven bij een vrijwilliger. Nu, 18 jaar later, krijg ik daar nog steeds tranen van in mijn ogen.” Eenmaal thuis zijn de zorgen nog niet voorbij. Inge heeft logopedie nodig om goed te leren praten. Erwin: “De kracht die ze toonde bij haar geboorte, liet ze nu ook weer zien.” Met veel oefening leert Inge zich steeds beter uitdrukken en ze wordt uiteindelijk zelfs voorleeskampioen van alle basisscholen in haar woonplaats.
Terug naar het Huis
Juist vanwege al die hobbels zijn haar ouders extra trots dat ze dit jaar haar 18e verjaardag viert. “Met Inge zijn we teruggegaan naar het Ronald McDonald Huis, waar wij toen zoveel steun vonden. Dat was heel bijzonder.” Van Inges moeilijke start is nu niks meer te merken. Erwin: “Zo zie je maar: ook piepkleine baby’s, waarvan je je afvraagt of ze het gaan redden, kunnen uitgroeien tot gezonde 18-jarigen die nu in 6 vwo zitten. En na de zomer begint Inge met een studie aan Wageninge University.”
