Op het eerste gezicht een gezonde baby tot hij niet meer zelf ademde
Het was het weekend voor Pinksteren toen Rob en Mijke nog even gezellig samen thuis wilden eten voor de geboorte van hun kindje. Maar het liep anders. Wat een controle had moeten zijn, werd de start van een impactvolle periode. Mijke had een te hoge bloeddruk en zwangerschapsvergiftiging. Ze mocht niet meer naar huis.
“Opeens is dan het moment aangebroken en begint onverwachts de bevalling”, vertelt Rob. “Gelukkig waren we in het Jeroen Bosch Ziekenhuis in Den Bosch, dicht bij ons huis. De bevalling verliep voorspoedig, totdat bleek dat de navelstreng tegen het hoofdje zat. Alle toeters en bellen werden erbij gehaald: een zuignap, knippen. Opeens werd er vaart gezet achter de geboorte. Onze zoon Kiet werd geboren, op het eerste gezicht een gezonde baby. Ik knipte zijn navelstreng door en hij werd in Mijke haar armen gelegd.”
Alles voor de zekerheid
De aandacht van de artsen ging vooral uit naar Mijke. Zij had veel bloed verloren. De noodknop werd ingedrukt voor háár. Maar ondertussen ademde Kiet steeds moeilijker. Voor de zekerheid werd hij in de couveuse gelegd. Er kwam een kinderarts kijken en Kiet werd naar de babyafdeling gebracht. Daar kreeg hij een zuurstofmasker. “Twee uur later reed ik achter mijn zoon in een babylance en mijn vrouw in een ambulance aan. Op weg naar het Máxima Medisch Centrum in Veldhoven. Dat heeft nog steeds een behoorlijke impact op mij.
Elke paar uur wat beter
Mijke werd na 36 uur ontslagen uit het ziekenhuis. “Niet dat ze op dat moment veel kon, haar lichaam moest nog herstellen. Gelukkig konden we terecht in Ronald McDonald Huis Zuidoost-Brabant. Daar is echt alles fantastisch geregeld. Ondertussen lag Kiet op de intensive care en was het een groot raadsel wat er met hem was. Wel werd hij elke 12 uur een stukje beter. Hij is echt op alles onderzocht. Je pasgeboren zoon met zoveel slangetjes, monitoren en artsen zien, is heftig. Het was fijn om in het Huis in een eigen kamer even samen bij te kunnen komen van wat ons allemaal overkwam. De warmte, luxe en rust zijn heel waardevol in zo’n emotionele tijd.”
Intiem en klein
Kiet bleek in de haast van de bevalling een grote hap bloed te hebben ingeslikt. Diep in zijn longen woedde een infectie. “Na ruim twee dagen op de intensive care kregen we het goede nieuws dat hij ervanaf mocht. Op dat moment besloot ik iets te doen waarover ik al weken had nagedacht. Op de intensive care, naast onze zoon, heb ik Mijke ten huwelijk gevraagd. Als het niet groots kan, dan maar heel intiem en klein. In het Huis werden we opgewacht door vrijwilligers met champagne. Het voelde heel bijzonder dat ons geluk te midden van al het leed op deze manier werd gevierd.”
Rob en Mijke verbleven slechts twee nachten in het Huis. “Maar het betekende veel voor ons. Je bent dicht bij je kind en hebt ondanks alle hectiek een plek van rust. Inmiddels doet Kiet het heel erg goed. Hij is gezond, vrolijk en geeft ons veel plezier. We zijn een gelukkig gezin.”