Waar je hart is, is je thuis
En mijn hart lag in het ziekenhuis
Als Sepideh 24 weken zwanger is, wordt ze opgenomen in het ziekenhuis met zwangerschapsvergiftiging. Een week later bevalt ze van dochter Brianna. “Ze woog slechts 470 gram”, vertelt Sepideh. “De dagen daarna waren zorgelijk, maar Dennis en ik bleven altijd positief.” Vanaf de eerste week vieren ze elke mijlpaal, in goede en slechte tijden. “We zongen elke week verjaardagsliedjes en vierden het met een taartje. Zo hebben we ook Moederdag samen gevierd in Ronald McDonald Huis Zuidoost-Brabant.”
“We leefden in een periode met veel pijn en zorgen om Brianna. Toen de kritiekste fase voorbij was, kwam het besef dat het een speciale dag was: mijn allereerste Moederdag. Het is dat er in het Huis aandacht aan werd besteed, anders was het aan ons voorbijgegaan. We besloten het de volgende keer groots te vieren. En dat deden we dit jaar met taart, een dagje naar het strand en vooral samen zijn als gezin.”
Rust en kalmte
Bij de geboorte was één ding zeker voor de jonge ouders: ze konden niet ver van hun dochter vandaan. En dus bood het Huis hen voor 96 dagen een thuis. “Waar je hart is, is je thuis en op dat moment lag mijn hart in het ziekenhuis. Door in het Huis te ‘wonen’, voelde het alsof ons gezin toch bij elkaar was en zorgde de sfeer in het Huis voor een sterk thuisgevoel. Mede door de vrijwilligers en het management die meeleefden en je ontzorgden van de alledaagse dingen. Maar ook het even bijkomen in de tuin gaf de rust en kalmte die we nodig hadden. We hebben nooit gedacht dat we wat misten. Het was ons rustpunt voor de hectiek in het ziekenhuis.”
“Het Huis bood ons ook een platform voor informatie en hulp. Het contact met andere gasten gaf ons veel steun. Zij begrepen precies waar je doorheen ging. Andere ouders waren bijvoorbeeld al verder in het proces, hier konden wij dan van leren. Op onze beurt waren wij er ook weer voor anderen. Op die manier hielpen we elkaar door de zware periode heen. Sommige gezinnen verbleven net als wij wekenlang in het Huis. Dat schept een bijzondere band. Met een aantal hebben wij nog steeds contact.”
Ander perspectief
Ondanks de moeilijke periode en de pijn die het gezin heeft gehad, is er ook iets moois ontstaan. “We genieten zoveel intenser van elk moment samen. Het zijn nu de kleine dingen in het leven waar we veel waarde aan hechten. Een simpele lach van Brianna geeft ons veel vreugde en energie. Ik ben ervan overtuigd dat we ons over veel meer dingen druk hadden gemaakt als we een zorgelozere start hadden gehad. Dit plaatst alles in een ander perspectief. En dat zien we als iets positiefs.”
Met Brianna gaat het, op de voeding na, heel goed. “Het is een vrolijke, rustige meid en een gelukkige baby. Haar ontwikkeling verloopt zoals bij andere kinderen van haar leeftijd. Terugkijkend op de periode in het ziekenhuis en ons verblijf in Huis Zuidoost- Brabant, kunnen we wel zeggen dat wij er met elkaar zonder al te veel schade zijn uitgekomen. Dennis en ik zijn een goed team en alles heeft inmiddels een plekje gekregen.”