Victoria: ‘Iets voor een ander betekenen kan op veel manieren’
Studenten zoeken vaak een bijbaan, maar Victoria Thijssen (24) wilde aan de slag als vrijwilliger. Toen ze een oproep zag van het Ronald McDonald Huis en op gesprek werd uitgenodigd, voelde ze zich meteen op haar gemak. En zelfs nu ze een baan heeft, blijft ze als vrijwilliger betrokken.
“Tijdens mijn master Healthcare management zag ik op Facebook een oproep van het Ronald McDonald Huis en reageerde direct. Het ging mij niet om relevante werkervaring, die had ik al opgedaan als werkstudent na mijn studie Gezondheid en Leven. Ik was echt op zoek naar vrijwilligerswerk. Er is natuurlijk wel een link met de gezondheidszorg, maar wat je hier doet als vrijwilliger is voornamelijk faciliterend en huishoudelijk. Om vanuit die positie toch iets voor mensen te kunnen betekenen, maakt het werk voor mij heel dankbaar.
Geen zorgverlener
Voordat ik mijn master haalde, werkte ik een jaar in het AMC als werkstudent. Op de afdeling Maag-, Darm- en Leverziekte assisteerde ik bij de opvang van chronisch zieken die een endoscopie moeten ondergaan. Er komen patiënten die vaak net slecht nieuws hebben gehoord. Impulsief wil je dan een arm om hen heen slaan, maar dat kan natuurlijk niet. Ik ben immers geen zorgverlener. Ik vond het boeiend om te onderzoeken wat ik vanuit mijn positie dan wél kon doen. Zo leerde ik dat er ook andere manieren zijn waarop je iets voor hen kunt betekenen. Door de randvoorwaarden goed te regelen bijvoorbeeld. Datzelfde mechanisme herken ik in het Ronald McDonald Huis VUmc. Door een bijdrage te leveren aan de sfeer in huis, kunnen ouders in de buurt van hun zieke kind verblijven.
Verwantschap
Sinds deze zomer heb ik een baan als consultant. Ik help ziekenhuizen bij het implementeren van een systeem voor elektronische patiëntendossiers. Omdat ik in het Ronald McDonald Huis werk als vliegende keep en minimaal 2 keer per maand een dienst draai, is het goed te combineren met mijn werk.
De vrijwilligers zijn allemaal heel verschillend, jong en oud en met uiteenlopende interesses. Toch voel je meteen een verwantschap, omdat je allebei hiervoor hebt gekozen. Het is dankbaar werk en dat voelt goed. Sommige vrijwilligers werken hier al 10 jaar of zelfs langer. Ik hoop oprecht dat dit voor mij ook een langdurige plek wordt.”
Tekst: Marlies Postma - Sienot / Beeld: Jan de Groot - Zorro Producties