Natuurlijk mis ik mijn kinderen op Aruba
maar hier krijgt Bastien de beste zorg
Als Maria’s baby een zeldzame en agressieve vorm van oogkanker blijkt te hebben, wil ze de allerbeste behandeling voor hem. Met haar gezin woont ze echter op Aruba en de beste oogarts op dit gebied werkt in Amsterdam. De ouders besluiten ervoor te gaan. En terwijl de oudste twee kinderen bij haar man blijven, vliegt Maria met haar moeder en zoontje naar Nederland.
De Peruaanse Maria en haar eenjarige zoontje Bastian verblijven al vijf maanden in Huis VUmc. Thuis op Aruba wachten haar kinderen Mattias (16) en Camila (8). Vader Teddy en oma wisselen elkaar af en vliegen heen en weer tussen Amsterdam en Aruba.
In goede handen
“Natuurlijk mis ik mijn kinderen”, vertelt Maria. “Ik kan niet wachten tot ik weer bij hen ben, in mijn eigen huis op Aruba. Ik ben dol op dat eiland, de zon en de stranden. Het is er heel vredig. Toch voel ik vooral dankbaarheid. Bastian is hier in goede handen, we hebben vertrouwen in deze artsen. Ik kan altijd bij hem zijn en tussen de behandelingen door maken we er het beste van hier in het Huis.” Lachend: “En gelukkig zijn er WhatsApp en FaceTime.”
Dankbaar voor één oog
De positieve houding van Maria is bijzonder. Het gezin verhuisde enkele jaren terug vanwege Teddy’s werk van Peru naar Aruba. Toen hun jongste zoon Bastian zes maanden was, bleek hij retinoblastoom te hebben in beide ogen. Een agressieve en zeldzame vorm van oogkanker. Maria: “De artsen concludeerden dat Bastian beide ogen zou verliezen. Ik schrok daar enorm van en wilde dat absoluut niet. Teddy en ik ontdekten dat er een vorm van chemo is die via de aders het oog bereikt, zodat het oog eventueel gespaard kan worden. Dat wilden we graag voor Bastian. Maar het was nog een heel gepuzzel met de verzekering om te kijken waar we dat dan zouden kunnen laten doen. Omdat Aruba onderdeel is van Nederland kunnen we Bastian hier laten behandelen, bij een zeer gespecialiseerde oogarts. Toen die na zorgvuldig onderzoek concludeerde dat een oog eruit moest, maar hij het andere misschien nog zou kunnen redden met chemo, waren we gek genoeg niet eens verdrietig, maar juist enorm dankbaar.”
Tweede thuis
Teddy en Maria trokken met hun jonge baby van een tropisch eiland naar het herfstige Amsterdam en namen hun intrek in Huis VUmc. Ook de tijd dat Bastian niet is opgenomen in het ziekenhuis, verblijven ze daar. Maria: “Bastians weerstand is te laag om tussendoor naar Aruba te vliegen. Dat vraagt veel van ons geduld. Gelukkig wisselen mijn man en mijn moeder elkaar af. En iedereen die hier werkt, is zo warm en betrokken. Onze kamer voelt als een tweede thuis. Bastian kan hier lekker kruipen en ik kan altijd bij hem zijn. Gelukkig slaat de behandeling aan. We weten nog niet goed wat hij wel en niet kan zien met zijn ene oog. Ik merk wel dat zijn gehoor extra goed werkt, misschien ter compensatie. Ook wil hij overal aan likken om te onderzoeken wat het is. Hij is zo’n lekker happy mannetje.”
Maria is sterk en positief. “Drie jaar geleden ben ik begonnen met mediteren. Dat is echt mijn redding. Het helpt me om me te focussen op de dingen waarvoor ik dankbaar ben, in plaats van me bezig te houden met de tegenslagen. Count your blessings.”
