Een kaarsje voor Jikke
Tien jaar geleden wordt de tweeling Jikke en Cato geboren. Na 25 weken en 3 dagen zwangerschap komen ze ter wereld, niemand weet waarom. Vader Edward en moeder Saskia willen graag dicht bij hun dochters zijn en logeren in Ronald McDonald Huis VUmc. Oudste dochter Mare komt in de weekenden ook, zodat het hele gezin bij elkaar kan zijn.
Na vijf dagen moeten ze helaas afscheid nemen van hun kleine Jikke. Ze heeft het te zwaar. Saskia en Edward nemen de dag na het overlijden van Jikke hun intrek in Huis VUmc en haar begrafenis wordt vanuit het Huis geregeld. Een verdrietige en heftige tijd, herinnert Saskia zich, want Cato ligt nog op de NICU.
Spreekbeurt
De dappere Cato blijkt een vechtertje en na negen weken mag zij naar een ander ziekenhuis om daar verder te groeien. En dan, na 109 dagen ziekenhuis, mag ze mee naar huis. Wonder boven wonder groeit Cato zonder grote problemen op en nu is ze een slimme dame. Met haar 10 jaar heeft ze van haar ouders al veel verhalen gehoord over haar verblijf in het ziekenhuis.
Cato zit nu in groep 7 en voor een spreekbeurt mocht ze zelf een onderwerp bedenken. Ze hoefde niet lang na te denken: Ronald McDonald Huis VUmc. Maar voor ze iets over het Huis kan vertellen, wil ze – na alle verhalen van haar ouders – graag eens zelf het Huis bekijken. En dus komt ze, samen met haar moeder, op bezoek in Huis VUmc.
Vanuit het raam het ziekenhuis zien
Een spannend moment, vooral voor Saskia. “Dit is de eerste keer in tien jaar dat ik hier weer ben. Ik moet wel even slikken.” Maar al snel voelt Huis VUmc weer als thuis en neemt ze met een kop koffie plaats op de grote paarse bank, zoals ze dat tien jaar geleden ook vaak deed. “Het was zo fijn om hier te zijn. We vertellen het nog vaak aan Cato. Doordeweeks sliep onze andere dochter bij haar grootouders, maar in de weekenden waren we fijn bij elkaar.” Saskia weet ook nog precies in welke kamer ze toen verbleven: “Kamer 317, die keek uit op de tuin. En we konden vanuit ons raam het ziekenhuis zien.”
Beetje gek
Cato kijkt uitgebreid rond, maakt een mooi filmpje dat ze tijdens haar spreekbeurt kan laten zien en stelt nog wat vragen. Ook neemt ze een kijkje op het terras en ervaart nu zelf hoe dichtbij haar ouders waren toen zij in het ziekenhuis lag. Natuurlijk wordt Jikke niet vergeten. Speciaal voor haar steekt Cato een kaarsje aan. “Het is een beetje gek om hier te zijn, maar ook weer niet”, zegt Cato na de rondleiding. Ze heeft genoeg informatie om een mooi cijfer te halen voor haar spreekbeurt. En met zo’n bijzonder verhaal zal haar dat zeker lukken.