Als mijn ouders er niet zouden zijn
zou ik niet zo vaak naar Lise kunnen
“Zus!”, roept Gwen verheugd als haar moeder het Huis binnenloopt. Stevig omklemt ze Marga’s benen. Gwen raadt het goed: Marga was bij Gwens zus Lise die met leukemie in het Utrechtse Prinses Máxima Centrum ligt. Blijdschap overheerst bij Marga, Edwin en hun ouders die beurtelings bij hen in het Huis slapen: sinds de stamceltransplantatie stijgt het aantal gezonde bloedcellen bij Lise gestaag. Als dit zo doorzet, mogen ze naar huis.
Samen met haar ouders Corry en Peter blikt Marga in Huis Utrecht terug op het heftige jaar waarin Lises bloedkanker de hoofdrol speelde. Niet alleen in hun gezin, maar ook in de levens van hun beider ouders die altijd voor hen klaarstaan.
Schoolmoe
Het begon zo onschuldig, vertelt Marga: “Lise is vast moe, omdat ze net naar school gaat, dachten we. Maar bij de bso viel ze bijna in slaap en ze zakte letterlijk door haar benen op weg naar huis.” De dokter vertrouwt het niet en adviseert om bloed te laten prikken. “Diezelfde middag belde het ziekenhuis dat we een tas moesten inpakken en moesten komen. Daar hoorden we dat Lise acute lymfatische leukemie had, oftewel bloedkanker, de zwaarste vorm. Ons leven stond in één klap stil.”
Wedergeboorte
Lise krijgt maandenlang chemo’s, bestralingen en begin december een stamceltransplantatie, waarvoor ze meer dan een maand in quarantaine moet. “De dag van de transplantatie vierden we als haar wedergeboorte. Wat waren we allemaal blij toen de donorcellen daarna inderdaad voor celactiviteit zorgden!” Lise is nu schoon en mag bijna naar huis voor het vervolgtraject van aansterken en een jaar lang wekelijkse bloedcontroles. “Ze heeft er zin in om naar huis te gaan, maar vindt het ook heel spannend. Want Lise denkt: als ik naar buiten ga, word ik weer ziek.”
Kamergenoten
Marga neemt vlak voor de transplantatie haar intrek in het Huis met Gwen, terwijl Edwin dag en nacht bij Lise in het Prinses Máxima Centrum is. “Die kregen we met geen stok daar weg”, beaamt Corry. Zij en haar man slapen de helft van de week bij Marga en Gwen op de kamer in het Huis om het jonge gezin bij te staan. Edwins ouders lossen hen halverwege de week af. “We letten op Gwennie, draaien een wasje en koken hier”, vertelt Corry. l “Mam bloeit helemaal op hier”, constateert Marga liefdevol. “Als zij er niet zouden zijn, zou ik niet zo vaak naar Lise kunnen.”
‘'Opa, maak je weer gehaktballen voor mij?’' vraagt Lise vanuit haar quarantainekamer
Beste ballenmaker
Ondertussen laat opa Peter trots filmpjes zien van Lise die vraagt of hij zijn befaamde gehaktballen voor haar wil klaarmaken. “Jij bent de beste ballenmaker van de wereld!”, klinkt het. Peter: “We zitten in het Huis een stuk rustiger dan thuis, wachtend op een berichtje. Hier lopen we even naar Lise toe en weten we meteen hoe het gaat.” Lise zelf is best rustig en vrolijk onder alles. Papa is altijd bij haar en mama komt heel vaak langs. Marga: “Ik blijf positief. We doen lekker gek op haar kamer en ik maak dagelijks een tekening voor haar van wat er allemaal gebeurt. Op de allereerste tekening staat een gezonde Lise. Daar werken we met z’n allen naartoe.”