Wanneer we buidelden met Eleonore
werden haar ademhaling en hartslag meteen rustig
Hun kamer in het Jeroen Bosch Ziekenhuis is een oase van rust. Remy ligt te buidelen met Eleonore, terwijl Nijntje toekijkt als nachtlampje. Corinne ruimt ondertussen nog wat dingen op voor de fotosessie. “We slapen al weer vier weken met z’n drietjes op deze kamer. Maar het gaat zo goed dat we bijna naar huis mogen."
Eleonore lijkt zo klein en fragiel, maar schijn bedriegt. “Met 24 weken braken spontaan mijn vliezen”, vertelt Corinne. “In het Wilhelmina Kinderziekenhuis in Utrecht wachtte een artsenteam ons op. De cijfers klonken slecht: 40 procent van de baby’s overleeft zo’n vroeggeboorte niet."
Maar twee dagen vol weeënremmers en longrijpingsprikken later bewees Eleonore het tegendeel. “Ze was bij haar geboorte zwaarder dan normaal én ze slaakte een kirretje! Bijzonder voor een prematuurtje, want eigenlijk zijn de longetjes daar nog niet klaar voor.” Ook bijzonder: Eleonore hoefde niet aan de beademing en kreeg geen infecties.
Timer
Ook al gaat het nu goed, Remy en Corinne hebben een spannende tijd achter de rug. “Het kon alle kanten op gaan. Steeds wachtten we op de klap, maar elke keer kregen we gelukkig goed nieuws. Het is een wonder dat Eleonore het zo goed doet.” Remy: “Mensen denken heel gemakkelijk over een couveusekindje: je doet de deksel dicht, zet de timer en als het belletje gaat, is je kindje ‘klaar’ en mag het mee naar huis. Maar zo werkt het natuurlijk niet. Je bent zo veel mogelijk bij je kind, dat aan heel veel slangetjes vastzit, je hoort constant alarmen afgaan en privacy is ver te zoeken.”
Buidelen
Een verblijf op de NICU (neonatale ic) is niet alleen stressvol voor de ouders, maar ook voor de baby’s. Het belangrijkste wat ouders daarom voor hun kindje kunnen doen, naast moedermelk geven, is buidelen. Corinne: “Dat huid-op-huid- contact is superbelangrijk. De verpleging zag op de monitor direct wanneer we gebuideld hadden met Eleonore, want dan werden haar ademhaling en hartslag meteen rustig.” Dagelijks legde de verpleging Eleonore minimaal twee keer met alle slangetjes, stekkers en plakkers op de blote borst van haar ouders en bedekte haar met dekens. “Soms lagen we zo wel vier uur lang.”
Tuinhuis
Maandenlang 24/7 bij je kind in het ziekenhuis zijn, is niet vol te houden. Daarom waren Remy en Corinne heel blij met hun kamer in het Tuinhuis van Huis Utrecht. Corinne: “Het was zo fijn om een nacht door te kunnen slapen, even in de tuin te zitten met een kop thee of rustig te kunnen kolven. Mijn wereld was acht weken lang een kilometer groot: van het ziekenhuis naar het Huis.” Remy vult aan: “We hadden ook veel aan de andere gasten, veelal ook nieuwbakken ouders met een kindje op de NICU. Zij wisten precies wat we meemaakten.”
Inktvis
Het gezin mag bijna naar huis. Natuurlijk gaan Eleonores knuffels dan ook mee. “Veel zijn het er nog niet, maar ze hebben wel een speciale betekenis. Het inktvisje bijvoorbeeld haakte een vrijwilliger speciaal voor premature kindjes.” De tentakels voelen als een navelstreng, waardoor de kleintjes van de infuusslangen afblijven. “Ook de kikker gaat mee naar huis, dat is de mascotte van dit ziekenhuis. En we kochten de Kinderfondsknuffel als herinnering aan die maanden dat het Huis ons thuis was.”