Zie hoe jij verschil kunt maken
Verhalen uit Ronald McDonald Huis Utrecht
Lees ervaringen van gasten, en zie hoe donateurs, vrijwilligers en actievoerders het verschil maken voor Ronald McDonald Huis Utrecht. Doe je mee?
-
Het duurde weken voordat we Otis' gezichtje konden zien
Gebiologeerd staart Otis naar de mobile met wilde dieren boven zijn hoofd. Zijn ouders Charlotte en Guus zagen die zebra’s en leeuwen in het echt tijdens hun maandenlange reis door Afrika. De reis die Otis met zijn ouders aflegt sinds zijn veel te vroege geboorte is echter veel moeilijker dan ze zich ooit hadden kunnen voorstellen. Pas na 4,5 maand mocht Otis mee naar huis, met een drain in zijn hoofd als levenslange herinnering.
-
Verrast worden door drie meisjes
Bij een echo van een drieling, bij een zwangerschap van ruim 32 weken, is het lastig om alle kindjes afzonderlijk goed in beeld te krijgen. De moeder moet draaien, verzitten en verliggen. Zo ook Nadine. En dan is daar opeens een duidelijke ‘pats’. Nadines vliezen breken en niet veel later komen de weeën op gang.
-
Aiden ligt opeens heel erg ziek in het ziekenhuis
Zachtjes klinkt een Chinees kinderliedje. Een grote, glimmende, rode auto wacht geduldig in de hoek tot zijn eigenaar wakker wordt. De net 1 jaar oude Aiden ligt nog prinsheerlijk te slapen bij mama Chung: “Het verwarmt ons hart dat zoveel vrijwilligers hun eigen kerst hebben opgeofferd om voor ons te zorgen, dat zoiets nog bestaat! Maar ik ben zo blij dat we dit jaar samen thuis kerst kunnen vieren, dat ik in september al de kerstversieringen heb besteld.”
-
Samen zijn met kerst is het allerbelangrijkste
“Kerst vieren? Ik dacht alleen maar aan Frenky, die voor zijn leven lag te vechten op de IC”, blikt Melissa terug op wat een feestelijke decembermaand had moeten zijn met haar partner José en hun kinderen.
-
'Ik was zes toen mijn broertje ziek werd'
“Hier is Ilyahs kamer!” Yazzmine wervelt naar binnen en omhelst haar broertje. “Zullen we samen in je bed filmpjes kijken?” Monique en Myckel bekijken het tweetal glimlachend. “Ze kunnen niet met, maar ook niet zonder elkaar”, zegt Monique. Toch moeten ze elkaar straks weer missen. Dan blijft mama bij Ilyah slapen in het Prinses Máxima Centrum en vertrekt papa met Yazzmine naar hun kamer in Ronald McDonald Huis Utrecht. Gelukkig is dat maar drie minuten lopen.
-
UIt liefde voor Otis
Twee dagen na een keizersnede al je zieke kindje achterna rijden naar Nederland. Wekenlang de dag en nacht afwisselend doorbrengen in het ziekenhuis en Ronald McDonald Huis Utrecht. Katrien en Yanni deden het met liefde voor Otis. “Je denkt alleen aan je kind.”
-
Het Huis is een onmisbaar onderdeel van de behandeling
Van Groningen tot Noorwegen en van Zeeland tot Israël. De patiëntjes van kinderchirurg Stefaan Tytgat – zoals Otis, zie pagina 16 – reizen overal vandaan naar Utrecht voor een slokdarmoperatie. “Dat hun ouders in het Huis kunnen verblijven, is een onmisbaar onderdeel van onze zorg. Het maakt ons werk mogelijk.”
-
Houden van is ook loslaten
“Ik maak jou beter, mama!” Luc klapt zijn dokterskoffertje open en haalt er een rolmaat uit. “Oh, ben jij de dokter?” “Nee, ik ben Bob de Bouwer!” Luc meet ijverig mama’s been op, maar het verdriet van Maaike en Paul is niet te meten. Zij moesten afscheid nemen van Tim en Noah, Lucs veel te vroeg geboren broertjes. Geen dokter of Bob de Bouwer die daar iets aan kon doen.
-
5 vragen aan nachtvrijwilliger Gerard
Dag en nacht kunnen ouders met een ziek kind terecht in de Ronald McDonald Huizen. Ook ’s nachts worden ze daar warm ontvangen, door nachtvrijwilligers. Een van hen is Gerard Gijsen (56). Al ruim twee jaar overnacht hij eens per twee weken in Ronald McDonald Huis Utrecht.
-
‘Als je als ouder niet in balans bent, is je gezin dat ook niet’
Een kind in het ziekenhuis, dat heeft impact op het hele gezin. Hoe houd je jezelf én je gezin staande in zo’n situatie? Als moeder van de zorgintensieve Lynn (7) kent Dianne de uitdagingen van een leven met zorg. Vanuit die ervaring en haar werk dat alles te maken heeft met in balans blijven, deelt zij haar tips voor andere ouders.
-
Als een droom omslaat in een nachtmerrie
“Onze droom kwam uit met de geboorte van June in april. Inmiddels is onze droom omgeslagen in een nachtmerrie. Van een vrolijk gezinsleven vol vriendschappen en sociale activiteiten, naar een ziekenhuis vol leed.” In augustus schrijven Angela en Herman dit aan familie en vrienden. Vijf maanden later wonen ze nog altijd in Huis Utrecht. “Van het ene op het andere moment sloeg ons leven volledig om.”
-
Hierbinnen schijnt de zon
“Al regent het buiten nog zo hard, hierbinnen schijnt altijd de zon.” Het is een van de quotes waar de vrienden Muhamed en Oussama om bekendstaan. Vrolijk draaien ze hun vrijwilligersdienst in de Ronald McDonald Huiskamer in het WKZ.
-
en voelen aan elkaars kale hoofdje
Charlie en Loua zijn beiden één jaar oud als ze de diagnose acute lymfatische leukemie krijgen. Al in de eerste week van de behandeling ontmoeten hun moeders Aimée en Lieke elkaar. Een start van een bijzondere vriendschap. “Zij spelen in het Ronald McDonald Huis en steppen samen door het ziekenhuis. Wij delen onze zorgen, eettips en struggles van een leven met kinderkanker.”
-
Joep en Joris zetten hun talent in voor het Huis
Joep en Joris werden te vroeg geboren, lagen lang in het ziekenhuis en kampten jaren met ontwikkelingsachterstanden. Maar nu werken deze gezonde twintigers in het familiebedrijf en toveren ze de familiekamer in Huis Utrecht om tot een sfeervolle plek. “Het kan ook goed aflopen.”
-
Van hotel en Huiskamer een tweede thuis maken
Snel zet Floris een bloemetje op tafel in de lounge van ‘zijn’ Star Lodge Hotel. Een gastheer in hart en nieren. Ook voor de gasten van Huis Utrecht opent hij zijn kamerdeuren én zijn hart. Net als zijn moeder die gastvrouw is in de Huiskamer. “We krijgen hier zoveel energie van.”
Ervaringen uit Huis Utrecht
''Het is fijn om een eigen plek te hebben vanwaaruit we snel bij Djarvy zijn. Hier in het Huis zijn er een paar ouders die hetzelfde meemaken als wij en met wie we kunnen praten.”
''De vrijwilliger zorgen zo goed voor ons. Iedereen zegt dat we ook aan onszelf moeten denken, want anders houden we dit niet vol. Daarom maken we graag gebruik van de sauna- en dierentuintickets van het Huis.''
''Als ouders bij mij komen voor een gesprek, put ik uit een vergelijkbaar hoofdstuk uit mijn levensboek om hen te steunen. Ik ben een sterke vrouw, helpen en zorgen zit in mij. Dit is enorm dankbaar werk.”