Zie hoe jij verschil kunt maken
Verhalen uit Ronald McDonald Huis Utrecht
Lees ervaringen van gasten, en zie hoe donateurs, vrijwilligers en actievoerders het verschil maken voor Ronald McDonald Huis Utrecht. Doe je mee?
-
Roba Metals - HomeRide 2024
"HomeRide is niet alleen goed georganiseerd, maar ook laagdrempelig. Het vindt plaats in het weekend in Nederland, wat het toegankelijk maakt voor iedereen. Bovendien kun je het sportieve aspect zo zwaar maken als je zelf wilt, afhankelijk van het aantal etappes dat je kiest om te fietsen."
-
HomeRun 2024 - KZA Har(d)t in Actie
1 team, 5 begeleiders, 10 renners, 24 uur, 240 kilometer, 13.000 euro.
Je begint te snel, opgestookt door de sfeer en elkaar, dat ga je later voelen, maar nu nog niet. Nee, nu lekker rennen door het mooie Arnhem, langs het water en over de brug, door de velden en terug. We rennen van wisselpunt naar wisselpunt, waar de auto’s wachten en het applaus een welkome boost geeft. En als we niet rennen rijden we in een busje met elkaar en zien we nog meer donaties binnenkomen en passeren we de 13.000 euro.
-
Elise kon door een tumor niet meer lopen
Als de zevenjarige Elise last heeft van buikpijn die maar niet weggaat, denkt de huisarts eerst aan een blindedarmontsteking. Maar een echo wijst al snel uit: dat is het niet. Het is de start van een jarenlange zoektocht naar een behandeling. “We hebben alle mogelijke specialisten in Nederland over Elises aandoening gesproken”, vertellen Elises ouders, Désirée en Sander.
-
Judson kon ieder moment verlamd raken
Judson woont op Aruba en zijn leven bestaat uit voetballen. Wanneer zijn coach opmerkt dat zijn arm slap langs zijn lijf hangt, gaat hij naar de huisarts. Die vermoedt niets ernstigs. Een week later kan Judson zijn arm niet meer strekken. Zijn ouders dringen aan op verder onderzoek. Hij blijkt een tumor te hebben in zijn wervelkolom, die normaal gesproken iemand al heeft verlamd. Maar Judson verbaast iedereen.
-
Vrienden maken in het Huis
“Hij is 8 meter lang, vanmorgen nog gemeten”, vertelt Bram (12). Op de grond ligt de kleurrijke kanjerketting van zijn broertje Youp (7). De kralen staan symbool voor de behandelingen die Youp moest ondergaan in de maanden na zijn geboorte. Op tafel ligt het fotoboek over diezelfde tijd. En aan de muur hangt het schilderij ‘Kaarsje voor Youp’, geïnspireerd op het logo van het gelijknamige blog.
-
Opgeven staat niet in Jade haar woordenboek
Jade (17) is een vrolijke, enthousiaste en zorgzame meid. Ze houdt van dansen en afspreken met vriendinnen. Ook werkt ze in een kledingwinkel. Klinkt als een typisch bestaan van een 17-jarige. Maar Jades leven is allesbehalve dat. Ze heeft al drie jaar een zeer zeldzame vorm van kinderkanker. “Mijn toekomst is onzeker. Ondanks alles probeer ik positief te blijven.”
-
5 vragen aan Lianne van Vliet
Kinderslaapcoach bij Hush Little Baby
Als slaapcoach helpt Lianne kinderen van 0 tot en met 4 jaar en hun ouders beter te slapen. “Veel ouders denken dat slecht slapen erbij hoort als je een jong kindje hebt. Pas na lange tijd schakelen zij hulp in, en dat terwijl slaap zó belangrijk is.”
-
De ergste nacht van hun leven
Marlieke is 24 weken zwanger als ze spontaan weeën krijgt en een bloeding. Een paar dagen later wordt Anna geboren, veel te vroeg. Laurens: “Ben je net ouders en dan zie je zo’n kwetsbaar ukkie liggen, dat komt wel binnen.” Twee weken later beleven ze de ergste nacht van hun leven. Ze worden uit hun bed gebeld.
-
Er zijn is al genoeg
“Alleen al aanwezig zijn in de Ronald McDonald Huiskamer is zo waardevol. Met deze kleine moeite dragen we bij aan iets groots: een huiselijke omgeving bieden aan ouders in een moeilijke periode.” En vrijwilligers Jasmin en Ellen betekenen niet alleen iets voor anderen, maar ook voor elkaar. “We zijn dikke vriendinnen geworden.”
-
Met papa en mama dichtbij kan Julia alles
Dansend en zingend gaat de driejarige Julia door het leven. Tot er iets lijkt te zijn met haar zicht. “Ze stond telkens dicht op de televisie”, vertelt moeder Jennifer. “Ook een juf van de opvang merkte het op bij het lezen.” Verschillende bezoeken aan de oogarts volgen, maar alles lijkt in orde. Een controle in april verandert alles. Ze ziet met één oog nog maar twintig procent.
-
In het Huis deelden de WKZ-matties maandenlang dezelfde gang én zorgen
Anna, Raphaël en Thom vinden elkaar maar wat interessant en kruipen gezellig rond. Aan de drie vrolijke baby’s is niet te zien dat ze een jaar geleden dezelfde moeilijke start hadden. Hun ouders deelden ondertussen maandenlang dezelfde gang in het Ronald McDonald Huis met elkaar, én hun zorgen. Deze ‘WKZ-matties’ zijn nu voor het eerst samen terug in Huis Utrecht. Rianne: “Ik zag ertegen op, maar het voelt als een warme deken.”
-
Samen aan het kerstdiner, closer dan ooit
Lilly-Rose is pas vier, maar wacht alweer op operatie nummer 34. De helft van haar leven brachten Silvie en Jimmy daarom door in Ronald McDonald Huis Utrecht. Zeker geen feestje. “Toch hadden we oprecht een fijne tijd daar, ook met de feestdagen.”
-
Fenna en Bono startten online een inzamelingsactie
Noa liet haar ouders behoorlijk schrikken door drie maanden te vroeg geboren te worden. Gelukkig konden Fenna en Bono maandenlang vlak bij haar blijven, in Huis Utrecht. Bono: “Het is zo mooi dat dit bestaat. Uit dankbaarheid wilde ik iets terugdoen, dus startte ik een inzamelingsactie via Instagram.”
-
Bart ligt ineens doodziek op de OK
Bart kijkt filmpjes op zijn tablet, vertelt over de Efteling en laat trots zijn nieuwe fiets zien. Heel gewone dingen voor een zesjarige, maar heel bijzonder voor Bart. Want de tablet bedient hij zonder onderarm en vingerkootjes, de fiets is een driewieler en de Efteling bezocht hij in een rolstoel. Een meningokokkeninfectie plus bloedvergiftiging richtte – en doet dat nog steeds – veel schade aan in zijn lichaam. Maar Bart overwint alles: “Ik ga later trouwen met mijn vriendinnetje Jill!”
-
Alyssa racet op het dakterras van de Huiskamer
Met een afstandsbediening opent Alyssa (8) de deur van de aanbouw. Dit is haar kleurrijke domein waar ze met haar elektrische rolstoel prima uit de voeten kan. Als een volleerd fotomodel poseert ze in haar kamer, ondanks de nasleep van een zware rugoperatie.
Ervaringen uit Huis Utrecht
''Het is fijn om een eigen plek te hebben vanwaaruit we snel bij Djarvy zijn. Hier in het Huis zijn er een paar ouders die hetzelfde meemaken als wij en met wie we kunnen praten.”
''De vrijwilliger zorgen zo goed voor ons. Iedereen zegt dat we ook aan onszelf moeten denken, want anders houden we dit niet vol. Daarom maken we graag gebruik van de sauna- en dierentuintickets van het Huis.''
''Als ouders bij mij komen voor een gesprek, put ik uit een vergelijkbaar hoofdstuk uit mijn levensboek om hen te steunen. Ik ben een sterke vrouw, helpen en zorgen zit in mij. Dit is enorm dankbaar werk.”