Zie hoe jij verschil kunt maken
Verhalen uit Ronald McDonald Huis Utrecht
Lees ervaringen van gasten, en zie hoe donateurs, vrijwilligers en actievoerders het verschil maken voor Ronald McDonald Huis Utrecht. Doe je mee?
-
Binnen een minuut geboren
Haar zwangerschap veranderde onverwacht in een nachtmerrie toen Gwen’s vliezen met 23 weken braken. ‘Neem maar afscheid van je kindje’ zeiden de artsen. Het WKZ bood een kleine overlevingskans dus sprongen Gwen en Chris in de auto. ‘Onze spannendste rit ooit!’
-
In het hier en nu iets betekenen voor andere families
Pauline weet hoe het is om van een Ronald McDonald Huis gebruik te maken. “De komende periode wil ik trainen voor de marathon van Rotterdam. 42 kilometer hardlopen, de afstand van mijn huis naar het Ronald McDonald Huis, om geld in te zamelen voor Huis Utrecht.”
-
Opeens waren het ziekenhuis en het Huis onze wereld
Even de arm van je vriendje vasthouden, omdat zijn e-bike harder gaat dan jouw fiets, welke puber doet dat nou niet? Brugklasser Quinten had domme pech: hij was niet sneller thuis, maar belandde zwaargewond op de IC. “Opeens waren het ziekenhuis en het Huis onze wereld, onwerkelijk en onbeschrijflijk”, blikken Colette en Roland terug. “Het zag er heel slecht uit, Quinten heeft echt een beschermengel gehad.”
-
Verkeerde wekelijks in de gevarenzone
De gedroomde zwangerschap van Tamara veranderde in een nachtmerrie door het HELLP-syndroom. De zwangerschapsvergiftiging zorgde ervoor dat Isabel veel te vroeg haar moeder’s buik uit moest. ‘Heel veel samen praten, is het enige wat helpt om alles te verwerken.’
-
Een klein gebaar, een groot verschil
Ruben en Janine wisten wat hun te wachten stond na de geboorte van hun zoon Loris: een maandenlang verblijf in Huis Utrecht. Ondanks alle spanning genoten ze daar toch van de feestdagen: “We voelden ons gedragen.”
-
Kerst vier je in het Ronald McDonald Huis
De kerstdagen doorbrengen in een Ronald McDonald Huis: dat is voor het gezin van Mariëtte (29) en Robin (33) de laatste jaren geen uitzondering. Hun dochter Tessa (5) heeft twee zeldzame hersenaandoeningen. Daardoor heeft ze regelmatig zeer heftige epilepsieaanvallen, soms wel 100 aanvallen in 24 uur. “Ze is al meer dan 40 keer opgenomen in het ziekenhuis.”
-
'Pas na anderhalve maand durfden we geboortekaartjes te bestellen'
Anderhalf jaar geleden zaten er heel veel ‘vreemde’ mensen aan dit hoofdje, en niet om er kusjes op te geven. Als veel te vroeg geboren hummeltje lag je al op de operatietafel. Wat vonden we dat heftig, en wat zijn we dankbaar dat we ons hart volgden en ervoor kozen om jou wél te laten behandelen. Ik ben mama van een bijzonder wonder, schrijft Myrna, samen met Davey ouder van de levenslustige Judah, op Instagram.
-
We voelden ons meteen weer thuis
Drie jaar geleden vormde het Ronald McDonald Huis vijf maanden lang het tweede thuis van Johan, Vanessa en hun vijf kinderen. Want hun zesde kind, Jens, werd geboren met een zeer ernstige bouwfout in zijn hart. Deze zomer verbleef de familie weer een paar maanden in het Huis vanwege Jens’ derde openhartoperatie. ‘Bij binnenkomst zagen we meteen onze familiefoto van toen op het scherm verschijnen, wat een mooi welkom. We voelden ons meteen weer thuis,’ vertelt Vanessa.
-
Bijzondere situatie smeedt bijzonder banden
‘Je kunt je niet voorstellen hoe belangrijk het Huis is als je er niet zelf hebt gezeten. Ik weet niet hoe we het anders hadden moeten redden, dicht bij je kind zijn is het allerbelangrijkste wat er is. Duizend keer dankjewel zeggen is nog niet genoeg voor alles wat de mensen in Huis Utrecht voor ons deden.’ Bastiaan moet even slikken als hij terugdenkt aan die spannende maanden na de geboorte van hun ‘hartekind’ Zev.
-
Rennen voor je tweede thuis
Met 150 nachten in Huis Utrecht achter de kiezen kun je Bastiaan en Hilde rustig oudgedienden noemen. “We gunnen iedereen de steun en warmte van zo’n tweede thuis. Daarom doen we met Team Melle mee aan HomeRun. We hebben onze nachten al terugverdiend, nu bouwen we tegoed op”, lacht Bastiaan.
-
Jammer dat het moet, mooi dat het kan
Na drie zeer riskante openhartoperaties kan David eindelijk weer lekker spelen en groeien. Ook zijn ouders Leendert en Melissa halen voorzichtig opgelucht adem. Leendert over de afgelopen anderhalf jaar: ‘Je kunt jezelf wel zielig blijven vinden, maar je moet toch door. Ik vergelijk het weleens met mijn werk: als chauffeur sta ik veel in de file, maar die wordt echt niet korter door mij eraan te ergeren. Dus maak ik er maar het beste van met een muziekje.’
Lees meer -
Vijf vragen aan Dr. Willem de Vries
Een veel te vroeg geboren baby heeft niet alleen intensieve medische zorg nodig, maar ook de geborgenheid van vader en moeder. “Daarom betrekt de Neonatale Intensive Care Unit van het UMC Utrecht ouders vanaf dag één bij de verzorging van hun premature kind”, vertelt neonatoloog Willem de Vries.
-
Vijf vragen aan Rob Pieters
“In de Ronald McDonald Huizen kunnen ouders even op adem komen en dat is broodnodig.” Dat zegt prof. dr. Rob Pieters, zorgdirecteur van het gloednieuwe Prinses Máxima Centrum voor kinderoncologie in Utrecht en sinds 2018 lid van de Raad van Toezicht van het Ronald McDonald Kinderfonds.
-
Dankzij grootouders op bezoek bij Lise
“Zus!”, roept Gwen verheugd als haar moeder het Huis binnenloopt. Stevig omklemt ze Marga’s benen. Gwen raadt het goed: Marga was bij Gwens zus Lise die met leukemie in het Utrechtse Prinses Máxima Centrum ligt. Blijdschap overheerst bij Marga, Edwin en hun ouders die beurtelings bij hen in het Huis slapen: sinds de stamceltransplantatie stijgt het aantal gezonde bloedcellen bij Lise gestaag. Als dit zo doorzet, mogen ze naar huis.
-
Een luisterend oor van een betrokken opa en oma
46 jaar hielp Adrie mensen als politieagent. Nu doet hij met zijn vrouw Anjo hetzelfde als vrijwilliger in Ronald McDonald Huis Utrecht. Deze oud-gasten met zeven kinderen zijn gewaardeerde bakens van rust, levenservaring en compassie. Anjo: “Ik zie meteen of gasten willen praten of niet.”
Ervaringen uit Huis Utrecht
''Het is fijn om een eigen plek te hebben vanwaaruit we snel bij Djarvy zijn. Hier in het Huis zijn er een paar ouders die hetzelfde meemaken als wij en met wie we kunnen praten.”
''De vrijwilliger zorgen zo goed voor ons. Iedereen zegt dat we ook aan onszelf moeten denken, want anders houden we dit niet vol. Daarom maken we graag gebruik van de sauna- en dierentuintickets van het Huis.''
''Als ouders bij mij komen voor een gesprek, put ik uit een vergelijkbaar hoofdstuk uit mijn levensboek om hen te steunen. Ik ben een sterke vrouw, helpen en zorgen zit in mij. Dit is enorm dankbaar werk.”