Selina leeft met heel haar hart
Buiten regent het, maar binnen is Selina het zonnetje in huis. Reshma, Nadeem en grote broer Ruchano vierden in juli dankbaar en opgelucht haar eerste verjaardag. Een groot verschil met december vorig jaar. “Ruchano wilde zijn zusje zelfs zijn hart geven.”
Reshma is 24 weken zwanger als ze horen dat Selina de linkerhelft van haar hart mist. “Ik was in shock. Dit moest over iemand anders gaan.” De arts vertelt dat Selina waarschijnlijk als een kasplantje geboren zal worden en maar een paar minuten zal leven. Hij geeft hun twee opties: haar laten gaan of een zeer risicovolle operatie ondergaan. “We wilden haar geen pijn doen. Daarom kozen we ervoor Selina te laten komen en te laten gaan zonder ingrijpen van artsen.” Als Nadeem zijn dochter vasthoudt na de bevalling verandert dat alles. “Ik zag hoe sterk ze was en hoe ze reageerde op alles. Ik voelde heel sterk dat zij niet zo weg mocht gaan, dat we haar een kans moesten geven.”
"Het is fijn om in het Huis je zorgen te kunnen delen"
Verhaal kwijt
Reshma en Nadeem besluiten Selina – ondanks de risico’s – toch in Utrecht te laten opereren. De artsen waarschuwen dat er een grote kans is dat ze het niet zal redden, maar de urenlange operatie verloopt gelukkig goed. De maanden daarna verlopen anders. “Ik vergeet nooit die ene dag dat alles misging”, vertelt Reshma. “Selina kreeg een infectie, stuiptrekkingen en koorts, had te weinig zuurstof en een veel te lage bloeddruk. Ik zag haar gewoon wegvallen. We waren machteloos en konden alleen nog huilen en bidden. Zelfs de artsen baden mee.” Selina redt het en blijft zes maanden in het ziekenhuis, in afwachting van haar tweede hartoperatie. Al die tijd wonen Nadeem en Reshma vlakbij in Ronald McDonald Huis Utrecht. “Daar kwamen we even tot rust en konden we ons verhaal kwijt. Niet alleen bij de lieve vrijwilligers, ook bij andere ouders. Het is fijn om je zorgen te kunnen delen. Bidden voor Selina en de andere kinderen gaf ook veel kracht.”
Wilskracht
Nu gaat het goed met Selina, over een jaar ondergaat ze haar laatste operatie. “Ze lacht altijd. De arts zei dat haar enorme energie en wilskracht haar redding zijn geweest. Dit jaar bidden we met kerst samen in de kerk voor andere zieke kinderen. Het was best leuk om de feestdagen door te brengen in het Huis, maar het feestelijke gevoel ontbrak. We waren ook veel te moe om het samen met veel familie te vieren, dat wordt dit jaar wel anders.”