Binnen een paar seconden was
ons oude leven weg, voor altijd
Na een zware tijd gaan Ronald en Melanie met hun kinderen Vigo en Ella op vakantie. Eindelijk komt het gezin tot rust, tot Ella begint te kwakkelen. De huisarts denkt aan griep of tandjes, maar het onderbuikgevoel van haar ouders zegt iets heel anders. Helaas krijgen ze gelijk: Ella blijkt leukemie te hebben. “Alles stopte”, vertelt Ronald. “Binnen een paar seconden was ons oude leven weg, voor altijd. Maar we komen hier samen uit.”
Ella belandt op de IC van het Prinses Máxima Centrum, waar MRI’s steeds groter wordende plekken in Ella’s hoofd laten zien. De artsen denken aan een schimmel en Ella moet een zware operatie ondergaan. “We moesten afscheid nemen, want de kans bestond dat we haar voor het laatst zouden zien”, vertelt Melanie geëmotioneerd. Ronald vult aan: “Tijdens de uren durende operatie stonden we naast elkaar te wachten en één ding wisten we heel zeker: hoe het ook afloopt, we gaan dit samen doen.”
Ziekste kindje
De operatie wijst uit dat Ella geen schimmel heeft maar dat de leukemie ook in haar hoofd zit. ‘Gelukkig’, volgens de artsen, want dat kunnen ze behandelen, een schimmel niet. Ronald: “Die weken op de IC waren verschrikkelijk. Zo wanhopig als toen hoop ik mij nooit meer te voelen.” Na nog een reeks tegenslagen gaat het langzaam steeds beter met Ella. De chemokuren slaan aan: de leukemiehaarden zijn bijna verdwenen. “Ongelooflijk dat haar lijfje zoveel aankan, ze is zo sterk”, zegt Melanie verwonderd. “Ze was het ziekste kindje in het ziekenhuis, nu komen artsen binnenlopen om even een lach te halen bij Ella. Begin 2019 mogen we hopelijk naar huis.”
Gezinsleven
Ella mag tussen de chemo’s door niet naar huis vanwege het vocht in haar hoofd. Ze moet dus een halfjaar in het Prinses Máxima Centrum blijven. Haar ouders en broertje Vigo wonen zolang in Ronald McDonald Huis Utrecht. In de zonnige Huiskamer van het Prinses Máxima Centrum vertellen ze hun verhaal. Melanie: “We hebben hier een ouder-kindkamer met balkon. Geweldig dat we bij Ella kunnen slapen, maar met Vigo erbij is dat niet te doen. We willen ook niet zes maanden als gezin in een ziekenhuissfeer wonen. We zijn dan ook blij dat we in het Huis terechtkonden.”
Handleiding
Voor het jonge gezin voelt het Huis echt als hun thuis. “Dat komt ook door de vrijwilligers met wie we altijd kunnen praten”, vertelt Melanie. “Zij en de verpleegkundigen zorgen zo goed voor ons. Iedereen zegt dat we ook aan onszelf moeten denken, want anders houden we dit niet vol. Daarom maken we graag gebruik van de saunakaartjes en dierentuintickets van het Huis. Even iets anders doen, grapjes maken, alles van ons af schrijven en praten: dat helpt ons erdoorheen. Er is geen handleiding voor wat goed of fout is, dit werkt voor ons.”
Gelukkig samen
Ronald weet dat je echt uit elkaar kunt groeien door zo’n heftige tijd. “Maar we hadden al ‘geoefend’ tijdens mijn depressie en Melanies burn-out. Met onze vakantie dachten we deze periode af te sluiten, maar dat liep anders. En toch: hoewel ik nog nooit zo verdrietig ben geweest, ben ik ook nog nooit zo gelukkig geweest als nu. We zijn zo hecht als gezin, geen enkel moment gaat verloren in de waan van de dag. Deze periode met Ella maakt ons alleen maar sterker.”