Konijnen en knuffelen helpen
Jilles zit lekker bij mama Stefanie op schoot, omringd door knuffelkonijnen in alle kleuren van de regenboog. “Bij elke ziekenhuisopname krijgt hij een nieuwe van opa en oma”, vertelt Wesley. Met veertien operaties achter de kiezen groeit de konijnenfamilie gestaag door.
Meer verhalen uit Huis Utrecht
Dat Jilles geboren zou worden met een slokdarmprobleem wisten zijn ouders al, maar niet hoe erg het zou zijn. “Zijn slokdarm bleek een stuk te missen, waardoor maagzuur direct zijn longen in liep”, vertelt Wesley. “Ook was zijn luchtpijp verkleefd met zijn slokdarm. Net vier dagen oud lag Jilles al op de operatietafel van het Wilhelmina Kinderziekenhuis. Hij woog maar 1.500 gram, de ondergrens voor of je zo’n operatie kunt overleven.”
Kroelen
Vele operaties volgden om Jilles’ slokdarm op te rekken en te dichten en alle verklevingen los te maken. “Ik dacht vaak dat hij de ochtend niet zou halen”, verzucht Stefanie. “Pas na twee weken mocht ik hem voor het eerst vasthouden, doodeng.” Wekenlang konden ze alleen Jilles’ handje vasthouden. “Hij lag drie maanden als een kasplantje aan de beademing, tot ze een canule plaatsten. Dat gaf hem, en ons, letterlijk wat lucht. Eindelijk hadden we echt een kind en mochten we met hem kroelen en hem in bad doen.
Knuffelmedicijn
Stefanie dacht altijd dat het onzin was: baby’s die zichtbaar opknappen van knuffelen. “Maar het werkt echt! Als Jilles bij mij lag, had hij geen zuurstof nodig en werd zijn hartslag rustiger, tot we weer weggingen. Jilles is een enorme knuffelkont, alsof hij alles wil inhalen. Nog steeds wordt hij rustig van knuffelen en hij moet ’s avonds eerst een halfuurtje op schoot zitten, anders slaapt hij niet.”
Het ziekenhuis was een halfjaar lang Jilles’ enige thuis. Zijn ouders konden in die periode terecht in Huis Utrecht, maar kozen na een paar weken toch voor pendelen. “We misten de rust van ons eigen kleine dorp, al zaten we rond elke operatie wel weer een paar weken in het Buitenhuis. Daar is het veel rustiger dan in het Huis en ben je echt even uit het ziekenhuis.
Konijn
Na anderhalf jaar ziekenhuis in, ziekenhuis uit zit het gezin nu in rustiger vaarwater. Ze mogen de beademing afbouwen en binnenkort leert Jilles eten. Maar hoe zit het nou met al die konijnen? “Al vanaf dat hij op de ic zijn allereerste knuffel mocht kiezen, wilhij alleen maar konijnen. Van andere beesten wil hij niks weten.” Binnenkort moet Jilles weer naar het ziekenhuis voor controle. Dat levert vast weer een knuffelkonijntje op.