Rita en Juliëtte zijn vrijwilligers
in Ronald McDonald Huis Utrecht
“Als we met z’n allen op de wereld iets vrijwillig doen, ziet de wereld er anders uit”
Rita en Juliette doen al 30 jaar en 15 jaar met heel hun hart vrijwilligerswerk. Rita is vanaf de eerste dag van Ronald McDonald Huis Utrecht, 30 jaar geleden, van de partij. Gedreven door de wil om mensen te helpen en iets nieuws op te starten. ‘'Ik heb de groei vanaf de allereerste start meegemaakt. Dat is ontzettend leuk, alle ontwikkelingen meemaken en er verandert veel. Maar wat nooit verandert, is het feit dat mensen hier komen met een ziek kind. Iedereen reageert daar natuurlijk op zijn eigen manier op'', vertelt Rita.
Rita en Juliëtte beamen dat het ontzettend leuk is om collega’s te hebben. Juliette: “We doen het ontzettend gezellig met elkaar. Soms met z’n drieën, maar ook met z’n tweeën. Na al die tijd leer je elkaar ook kennen. Ik zie Rita vaker dan mijn eigen zussen. Vrijwilligers blijven hier ook heel erg lang. Dat zegt echt wat over wat voor een goede organisatie dit is. Het verbindt.''
“Omdat dit Huis wat kleiner is dan de andere locatie, het Ronald McDonald Huis aan de Lundlaan, is het contact dat je hebt met de ouders ook iets intiemer'', aldus Juliëtte. ''De maatschappij is toch individualistischer geworden, en dat zie je hier ook wel terug. Mensen willen, meer dan vroeger. Ze willen het zelf doen, dus je moet goed kunnen aanvoelen of men wel zit te wachten op een praatje.”
''Maar iedere ouder praat natuurlijk graag over zijn eigen kind'', gaat Rita verder. ''Vaak hoef je maar iets te zeggen en dan gaan ze. Laatst vroeg ik alleen maar aan een vader 'Bent u hier al lang?' en toen kwam het hele verhaal eruit. Dat is zo begrijpelijk en goed voor de verwerking.” Volgens Rita en Juliëtte zit het 'm in het 'gewone'. Even een praatje maken en laten zien dat je er bent. ''Dan vragen we of ze wel genoeg rust pakken of iets te drinken willen. Het is maar zo klein. Laatst was er een gezin uit Curaçao, die in de nacht was aangekomen. Dan stel ik voor om even boodschappen samen te doen die ochtend. Ze kennen natuurlijk de weg niet. Om dit voor mensen te kunnen betekenen is zo fijn en waardevol”.
Gasten uit het hele land en verder
Doordat het Prinses Máxima Centrum hier is gevestigd, komen er bij het Buitenhuis uit het hele land gasten. Maar ook uit het buitenland. Juliëtte vertelt: “Uit Groningen, Maastricht, Aruba, Zwitserland, Duitsland: het is heel mooi om voor iedereen iets te kunnen betekenen. Ze een luisterend oor bieden. Mijn motto is: Als we met z’n allen op de wereld iets vrijwillig doen, ziet de wereld er anders uit.”
Het is echt niet alleen maar verdriet in het Huis. Rita geeft aan in de 30 jaar dat ze hier vrijwilliger is drie keer naar een begrafenis geweest te zijn. Volgens Juliëtte bouw je vaak een band op met gasten. ''Daarom is het ook genoeg om maar 3 of 4 uurtjes te werken, zodat je niet alle in’s en out’s kent en het niet te veel mee naar huis neemt.''
De werkzaamheden als vrijwilliger
“De shifts zijn van 9.30-13.30 uur, van 13.30-17.30 uur of van 17.30- 21.30 uur. Je werkt altijd één dag in de week. We zijn 24 uur per week bemand door vrijwilligers en er zijn ook slaapwachten. Het is naast aanvoelen of je met gasten een praatje kan maken ook een kwestie van poetsen. Je moet het zien als een hotel: alles moet schoon en gezellig zijn en de bedden opgemaakt. ‘s Middags kan de volgende gast alweer komen. Juliëtte vertelt: ''Vrijwilligers mogen het samen doen. We hebben hier ook twee vriendinnen die samen komen of een echtpaar. Dat kan natuurlijk prima.” Volgens Rita en Juliëtte is het best hard werken. Maar ze doen het samen. ''Dat is gezelliger, maar het is ook minder zwaar: je maakt samen een bed op en je verdeelt de taken onderling dan per kamer.''
Volgens Rita zijn vrijwilligers hard nodig. ”Je geeft als vrijwilliger natuurlijk veel aan de gasten, maar ik krijg er meer voor terug. Van de lieve collega’s en de organisatie, maar ook van de gasten zelf. Het leert je relativeren. Met je voeten op de vloer en in het nu. De kijk op het leven verrijkt enorm. En ik kan ook weer teruggeven aan hen. Daar hoef ik niet over na te denken, dat gaat vanuit liefde.''
Juliëtte zegt tot slot: ''Het management hier is zo fantastisch. Zij dragen ons op handen. Dat is echt niet in elke organisatie zo. Daarom hou ik het ook zo lang vol. Er wordt naar ons geluisterd en ik voel me gewaardeerd. En daar neem ik echt mijn petje voor af, want er zijn wel meer dan 300 vrijwilligers. Je bent niet een nummer, maar we zijn gewoon Rita en Juliëtte.''
