Aiden ligt opeens heel erg ziek in het ziekenhuis
Zachtjes klinkt een Chinees kinderliedje. Een grote, glimmende, rode auto wacht geduldig in de hoek tot zijn eigenaar wakker wordt. De net 1 jaar oude Aiden ligt nog prinsheerlijk te slapen bij mama Chung: “Het verwarmt ons hart dat zoveel vrijwilligers hun eigen kerst hebben opgeofferd om voor ons te zorgen, dat zoiets nog bestaat! Maar ik ben zo blij dat we dit jaar samen thuis kerst kunnen vieren, dat ik in september al de kerstversieringen heb besteld.”
Chung en Tony’s opluchting is begrijpelijk, want Aidens eerste levensjaar gaat bepaald niet over rozen. Dat begint al tijdens de zwangerschap, vertelt Tony. “Ze ontdekten op de echo’s twee zeer ernstige hartafwijkingen, gelukkig wel operabel.” Er volgt nog een schok: Aiden blijkt net als zijn vader een genmutatie te hebben die hartafwijkingen kan veroorzaken. “Ik wist niet eens dat ik die had. Verschrikkelijk dat ons kind misschien ziek is door mij.” Tony heeft het er zichtbaar moeilijk mee, ook al blijkt dit niet de oorzaak te zijn van Aidens hartproblemen.
Blauwe lippen
De bevalling verloopt goed. Tony en Chung mogen hun zoontje zelfs al snel mee naar huis nemen. Chung: “De artsen zeiden: ‘Maak je geen zorgen, alles ziet er goed uit, we opereren Aiden pas over een paar maanden.’” Een week later ziet Tony dat het misgaat: Aiden heeft blauwe lippen en is niet wakker te krijgen. In het Utrechtse WKZ plaatsen de artsen een shunt. Dit helpt maar even en Aiden moet half december al een openhartoperatie ondergaan. Chung: “Daar ging onze hoop om onze eerste kerst samen te vieren. De operatie was zenuwslopend, maar verliep goed. We liepen te juichen, alle lichten stonden op groen voor een oudjaar thuis.”
Rood licht
Net voor kerst springen die lichten echter weer op rood. Aidens hartslag daalt pijlsnel, de artsen kunnen hem nog net redden. “Opeens lag daar een zeer ziek kind en niemand wist waarom”, zegt Chung. Net voor oudjaar heeft ze een slecht voorgevoel, en weer komt dit uit. “Aidens hartslag stopte. Drie kwartier reanimeerden ze hem en ik krijste uit wanhoop alles bij elkaar. Keer op keer stortte onze wereld in. Toch voelde ik dat het goed zou komen.” Als het in januari wéér misgaat, besluiten de artsen een kunsthartklep te plaatsen. Riskant en ingrijpend, maar de enige overlevingskans voor Aiden. “Het lukte! Na een zwaar herstel mochten we begin februari eindelijk naar huis.”
‘Het verwarmt ons hart dat zoveel vrijwilligers hun eigen kerst opofferden voor ons’
Lichtpuntjes
De steun van hun familie sleept hen door deze donkere maanden heen. Tony: “Mijn schoonmoeder stond elke ochtend vroeg op om voor ons te koken en reed daarna met mijn schoonzus naar Utrecht. We werden hierdoor veel closer.” De dagelijkse lunch met haar familie is Chungs adempauze: even samen praten, lachen en huilen. Tony: “Zodra je de Ronald McDonald Huiskamer of het Huis binnenliep, voelde het ook anders. Overal kerstversiering, vrijwilligers verrasten je met wat lekkers, het leger kookte zelfs voor ons! Dat alles zorgde toch voor een kerstgevoel, ondanks onze zorgen. Later worden wij ook vrijwilliger.”
Hartekind
Aiden maakt lachend een ritje in zijn auto. Een verjaardagscadeau van opa en oma, die ook zeer blij zijn dat hij die wilde ziekenhuisrit heeft overleefd. Tony: “Het gaat nu heel goed met hem, al zal zijn leven er als hartekind altijd anders uit blijven zien. De artsen zeiden het al: ‘Aiden heeft een enorme levenslust’, hij heeft gevochten om bij ons te blijven.”
Help mee en doneer
