
Zie hoe jij verschil kunt maken
Verhalen uit Ronald McDonald Huis Sophia Rotterdam
Lees ervaringen van gasten, en zie hoe donateurs, vrijwilligers en actievoerders het verschil maken voor Ronald McDonald Huis Sophia Rotterdam. Doe je mee?
-
We hadden een schouder nodig
In het dagelijks leven waren ze elkaar nooit tegengekomen: Simon (43) en Mathijs (41). Beide vaders weten hoe het voelt om tussen hoop en vrees te leven. In de keuken van het Ronald McDonald Huis startte een intense vriendschap.
-
Een vroeggeboorte heeft een enorme impact op je leven
Een eerste zwangerschap kan best spannend zijn en als je kindje dan ook nog eens te vroeg geboren wordt, staat de wereld helemaal op z’n kop. Een prematuur kindje is erg kwetsbaar, moet vaak lang in het ziekenhuis blijven en kan verschillende gezondheidsproblemen hebben. Lisanne en Marnee maakten het mee en vertellen hun verhaal.
-
in het ziekenhuis, maar hoe vaak
Die ene maandag in maart. Terwijl de hele maatschappij op slot ging, kwamen Rieneke en Hanco in een heel andere bubbel terecht. Hun pasgeboren zoontje Rogier belandde met ernstige nierproblemen in het WKZ. “We dachten wel wat gewend te zijn, want onze zoon Jelmer is ernstig meervoudig beperkt. Maar we belandden in de voor ons nog onbekende wereld van IC’s en verpleegafdelingen. Ons hele leven lag overhoop, we leefden tussen hoop en vrees.”
-
het Huis een warm hart toe
Iets meer dan een jaar geleden begint Marjo als vrijwilliger. Dit nadat zij in 2014 het Huis leerde kennen na de geboorte van haar kleinzoon Daniël. Ze zag hoe belangrijk het is om als familie dichtbij te zijn. Nog geen half jaar na haar start, blijkt opnieuw hoe waardevol dit is.
-
En vervolgens maanden van huis
Ester en Paul zijn de trotse ouders van Tijs (5) en willen dolgraag een tweede kindje. Na enkele miskramen en een afgebroken zwangerschap raakt Ester spontaan zwanger van Merel (1). Die zwangerschap gaat goed tot week 23, dan komt er slecht nieuws. Een spoedoperatie volgt en Ester slaapt vervolgens maanden in Ronald McDonald Huis Sophia Rotterdam. “Het is een plek waar je niet wilt zijn, maar je kunt écht niet zonder.”
-
Hoefde nooit alleen te zijn
Jealinde is net een brugpieper als zij al fietsend door een vrachtwagen wordt overreden. De trauma- helikopter verplaatst haar van het Zeeuwse Yerseke naar het Sophia Kinderziekenhuis. Ze ligt al op
de operatietafel wanneer haar ouders in Rotterdam arriveren. Aan hen wordt verteld: ‘Eén ding moet u onthouden, het wordt nooit meer zoals het was.’ -
Rondje Nederland voor Huis Sophia Rotterdam
Team TGV ging als een trein tijdens de jaarlijkse HomeRide van het Ronald McDonald Kinderfonds. In 24 uur fietsten ze 500 kilometer en ruim € 22.500 bij elkaar voor het goede doel. Maar het verhaal áchter deze sportieve prestatie en de naamgevers van het team – Teun, Gijs en Valerie – is minstens zo indrukwekkend.
-
Een nieuw leven in een vreemd land en veel zorgen om je pasgeboren dochter
Achter elk gezicht in het Huis schuilt een held. Zo ook achter het gezicht van de Iraakse Ghufran. Samen met haar moeder en twee zussen vlucht ze van Irak naar Nederland, waar ze twee kinderen krijgt. Met haar jongste gaat het na de geboorte niet goed. De baby ligt bijna een maand in het Sophia Kinderziekenhuis. Ghufran maakt kennis met Ronald McDonald Huis Sophia Rotterdam.
-
Mathis heeft epilepsie, de vluchttas staat altijd klaar
Mathis is geboren met Tubereuze Sclerose Complex, een genetische afwijking waardoor er goedaardige tumoren in zijn organen ontstaan. Hij lijdt onder veel grote epileptische aanvallen en thuis staat altijd een vluchttas klaar. Het gezin verbleef al in vier verschillende Ronald McDonald Huizen. Zusjes Lilou en Fauve zijn steeds benieuwd wat voor speelgoed er in het nieuwe Huis zal zijn.
-
5 vragen aan Froukje Hijlkema
orthopedagoog-generalist en EMDR-therapeut bij Praktijk Goed Leven
Haar ervaringen als oud-gast in Ronald McDonald Huis Groningen inspireerden orthopedagoog Froukje Hijlkema om zich te specialiseren in Eye Movement Desensitization and Reprocessing-therapie (EMDR). “EMDR heeft me geholpen om de traumatische impact van mijn dochters diagnose te verwerken.”
-
Omdat papa en mama in het Huis logeren kunnen ze bij mij zijn
Tien jaar geleden komt Femme met een keizersnede ter wereld in een witte kamer in Nijmegen. Ze heeft slechts één long, een hartafwijking, haar maag werkt niet en haar slokdarm zit vast aan haar luchtpijp. Een paar uur later praten de kersverse ouders Jeroen en Silvia met de artsen van het Sophia Kinderziekenhuis in een zwarte kamer. De zorgen om de kleine Femme halen het licht uit de dagen.
-
Altijd een bekend gezicht aan het bed
Ramon is nu al vier jaar ‘operatievrij’. Voor de 16-jarige een hele prestatie. Hij ging maar liefst 42 keer onder het mes. Meer dan eens was het kantje boord. Als hij toch weer uit zijn narcose kwam, wilde hij maar één ding: snel zijn ouders zien. Dankzij het Ronald McDonald Huis waren ze altijd dichtbij.
-
Een tweeling met een missie
Maak kennis met Skyler en Feline: een eeneiige tweeling met een missie. Door een lastige start brengen ze de eerste maanden van hun leven in het ziekenhuis door. Maar daar is tien jaar later niets meer van te merken. Enthousiast vertellen ze over hoe ze zich inzetten voor Ronald McDonald Huis Sophia Rotterdam.
-
En dan ben je in één klap ouders van een heel dapper zorgenkindje
Daar staan je dan, naast de couveuse. Net 25 weken zwanger en geplaagd door een blaasontsteking. Even naar de verloskundige voor een snelle extra check. Niet wetende dat je zoon die dag geboren gaat worden. Wat een alledaagse maandag leek, eindigde drie jaar geleden op de afdeling Neonatologie. En dan ben je in één klap ouders van een heel dapper zorgenkindje.
-
Vrijwilliger Annemieke is niet te stoppen
Ze heeft een gezin, een baan en doet vrijwilligerswerk bij het Ronald McDonald Huis. De Alblasserdamse Annemieke is niet te stoppen. Naast haar vaste, maandelijkse dienst in het Huis start ze allerlei acties om extra donaties op te halen. En een van die acties bleek een onverwacht groot succes
Ervaringen uit Huis Sophia Rotterdam

''Wat was ik blij verrast toen we bij onze kamer aankwamen: een eigen badkamer, toilet, een tv en een bed. Helemaal voor ons! En vlak bij Juliën. Voor ons voelt elk bezoek als thuiskomen.''
Juliën met zijn ouders
Verbleven bijna twee jaar in Huis Sophia Rotterdam
Het verhaal van Juliën met zijn ouders
''Ik wilde zo dicht mogelijk bij Evi blijven en dankzij het Huis was dat mogelijk. Ondanks de kille en treurige omstandigheden voelt het Huis als een warme deken. Wij vergeleken het weleens met een hotel.''
Marit, Bart en dochtertje Evi
Oud-gasten van Huis Sophia Rotterdam
Het verhaal van Marit, Bart en dochtertje Evi
''Als je zo verdrietig bent, is het erg prettig om zo liefdevol en warm ontvangen te worden. We leerden in het Huis dat het ontzettend fijn is als mensen belangeloos voor je klaarstaan.''