Lopend vanuit het Huis geven we Noah
binnen vijf minuten een knuffel
Als Noah in november 2018 wordt geboren, weten Simone en Wiljo al dat er iets mis is met zijn slokdarm en maag. Zijn geboortedag begint dus met een operatie. En er volgen er meer. Ze zijn vaste ziekenhuisgasten, eerst in het Radboudumc in Nijmegen, daarna in Erasmus MC-Sophia. De vooruitzichten zijn goed. Toch gebeurt er steeds iets als ze denken eindelijk met Noah naar huis te kunnen.
Meer verhalen uit Huis Sophia Rotterdam
“Ik kan inmiddels wel een rondleiding geven in het Erasmus MC-Sophia”, lacht Wiljo. “Zo lang zijn we hier al.” Simone en Wiljo zijn er behoorlijk nuchter onder. Toch heeft hun zoontje Noah al veel meegemaakt. “Vanaf de twintigwekenecho wisten we al dat zijn slokdarm en maag niet waren aangesloten, een zogeheten slokdarmatresie”, zegt Simone. “En dan ook nog eens een ‘long gap’, de minst leuke variant.” In januari 2019 ondergaat Noah zijn eerste grote operatie. Wiljo: “Die duurde de hele dag. De operatiekamer stond vol met circa 25 mensen. Allemaal om ons kindje van acht pond heen. Dat vond ik heel spannend.”
Thuis ver van huis
Wiljo en Simone wonen in de Achterhoek en zijn dus ver van huis. “Inmiddels wonen we bijna vijf maanden in Ronald McDonald Huis Sophia Rotterdam”, vertelt Simone. “Hiervoor hebben we in Huis Nijmegen gezeten. Dat was wat knusser, in Rotterdam is het heel luxe, bijna een hotel. Mijn dochter van acht uit mijn eerdere relatie is graag op het Speeldek, dat is fantastisch hier. Natuurlijk ben je het liefst in je eigen huis, maar het is toch prachtig en geweldig dat we hier binnen vijf minuten bij Noah zijn en hem een knuffel kunnen geven.” Wiljo: “Hij doet het nu supergoed, hij lacht bijna de hele dag.”
Altijd moe
Elke keer wanneer ze denken met Noah naar huis te kunnen, gebeurt er iets onverwachts. Simone: “Eerst zeiden de artsen: het eerste jaar wordt lastig, maar hij komt erbovenop, want de vooruitzichten bij de behandeling van zo’n aangeboren afwijking zijn goed. En toen het leek mee te vallen, waren er plotseling veel complicaties: reflux, bloed spugen, gal spugen. Op een zeker moment kwam daar zelfs bloedvergiftiging bij, dat was heel tricky.” Wiljo en Simone zijn allebei niet zo snel van slag. “Toch vreet het energie, al die onverwachte dingen”, geeft Simone toe. “Je doet eigenlijk de hele dag niks en je bent altijd moe. Gelukkig komen familie en vrienden wel langs in het Huis, ook al is de afstand groot.”
Rust na alle hectiek
Nu hopen ze binnen een paar weken hun gewone leven met Noah thuis op te pakken. Intussen leren ze Rotterdam ook aardig kennen. “We gaan weleens buiten de deur eten of naar de bioscoop”, vertelt Wiljo. “We zijn ook naar het Natuurhistorisch Museum geweest en naar Diergaarde Blijdorp. Dat zijn de leuke dingen. Ook al is de situatie lastig, we proberen nuchter te blijven. Je moet wel, anders word je knettergek. We zijn blij dat we na alle hectiek hopelijk binnenkort weer naar de rust van de Achterhoek kunnen. En zolang we hier zijn, maken we er maar het beste van.”