''We schrokken als de telefoon ging''
Anne Jitske en Rob waren door Europa aan het zwerven, een langgekoesterde wens van Rob. Plots kregen ze een telefoontje van hun dochter dat ze in het ziekenhuis was opgenomen met een zwangerschapsvergiftiging. “We waren pas halverwege ons drie maanden durende avontuur en zaten net op Sicilië”, vertelt Rob. “We waren zo thuis.”
Meer verhalen uit Huis Nijmegen
“Onze dochter was echt doodziek”, vertelt Anne Jitske. “Maar zelf had ze dat niet door. Vreselijk om haar zo te zien.” Rob vult aan: “Toen ze werd opgenomen, was ze pas 26 weken zwanger. We leefden echt van dag tot dag.” Na een week was het, zowel voor moeder als kind, niet langer verantwoord om te wachten. En na slechts 27 weken zwangerschap werd Hidde geboren via een keizersnede. “Ons eerste kleinkind, maar zo klein”, vertellen de trotse oma en opa. “Hij was prematuur, maar had ook nog eens een groeiachterstand.”
Angstige periode
Hidde werd direct in de couveuse gelegd en beademd. “Na ups en downs sterkt hij nu langzaam, beetje bij beetje, aan”, vertellen zijn grootouders. “Momenteel mag hij al bij zijn vader en moeder op de borst liggen. Een goed teken, want dat mag pas als hij sterk genoeg is. Anders is het te belastend voor zo’n kleintje. Het is toch wel een angstige periode geweest. In het begin maak je je telkens zorgen als de telefoon gaat. Zou het mis zijn met Hidde? Pas sinds kort schrikken we niet meer als de telefoon gaat.”
Warm bad
De ouders van Hidde verblijven in Ronald McDonald Huis Nijmegen en kunnen zo al hun kostbare tijd met hun zoontje doorbrengen. “Het is echt een warm bad”, zegt Anne Jitske. “En dat geldt ook voor de verpleging. Ze geven je eerlijke en voldoende informatie, maar ze maken je nooit bang. Hidde moet in elk geval tot de uitgerekende datum in het ziekenhuis blijven. Waarschijnlijk verhuist hij binnenkort naar Arnhem, dicht bij Velp, waar zijn ouders wonen.”
Piepklein rompertje
Anne Jitske haalt een schattig, piepklein zelfgemaakt rompertje uit haar tas. “Hier ben ik veel mee bezig. Ik maak kleertjes en speciale speeltjes voor in de couveuse.” Rob vult aan: “En we zijn een kamer aan het opknappen in het huis van onze dochter en schoonzoon. Ze zaten midden in een verbouwing en wij zorgen nu dat er een kamer in orde is zodra ze naar huis mogen. Ze dachten hier nog drie maanden de tijd voor te hebben.” Anne Jitske: “Ik zag laatst onze dochter en schoonzoon over de couveuse gebogen staan. Ik dacht alleen maar: jullie leven wordt nooit meer onbevangen. Daarvoor hebben ze al zoveel meegemaakt. Maar één ding is zeker: Hidde had geen betere ouders kunnen hebben.”