Andere ouders weten precies wat je doormaakt
hun steun verzacht de pijn een beetje
Al sinds de zwangerschap maakten Henri en Melissa zich ernstig zorgen over de gezondheid van een van hun dochters. Tijdens een echo bleek dat Esmee een breuk had in haar middenrif. De schok was groot. Het stel werd doorverwezen naar het Radboudumc. Toch leverde deze heftige periode hun ook iets moois op: een bijzondere vriendschap met ouders die hetzelfde doormaakten. In Ronald McDonald Huis Nijmegen leerden ze elkaar kennen.
"Ik was zwanger van een tweeling en bij de 20-wekenecho hoorden we dat een van de meisjes Congenitale Hernia Diafragmatica (CHD) heeft", vertelt Melissa. "Dit is een breuk in het middenrif, waardoor de organen die in de buikholte horen, in de borstholte terechtkomen. Het was een grote schok voor ons.”
Zorgen delen
Het stel werd doorverwezen naar het Radboudumc en verdiepte zich online in de aandoening. Melissa: “Zo kwamen we op een forum terecht over CHD, waar ik in contact kwam met Lisanne. Ook zij was zwanger van een kindje met CHD én woonde toevallig bij ons in de buurt. Via Facebook hielden we elkaar op de hoogte van de zwangerschap en deelden we onze zorgen.”
Henri: “Na de geboorte verbleef onze dochter Esmee op de Neonatale Intensive Care Unit (NICU) in het Radboudumc. In de kamer naast ons kwam twee dagen later een kindje met dezelfde aandoening te liggen. Het bleek het zoontje van Lisanne en haar partner Roy te zijn. We adviseerden hun om op basis van onze positieve ervaringen ook in het Ronald McDonald Huis te verblijven.”
Slapen in het Huis
“Vaak liepen we samen naar het ziekenhuis en weer terug”, vertelt Melissa. “We hebben het echt als een steun ervaren dat anderen precies weten wat je doormaakt. Je hebt aan één woord genoeg. Het verzacht de pijn een beetje. Op de goede momenten waren we blij voor elkaar, als het weer wat minder ging, konden we elkaar ondersteunen.”
Henri: “Esmee heeft zeven weken in het ziekenhuis gelegen en is daarna nog drie keer opgenomen geweest. Twee keer in verband met een recidief van de CHD en één keer omdat ze het RS-virus, COVID-19 én een longontsteking had. Wij verbleven in die periodes in het Ronald McDonald Huis. In het ziekenhuis doe je geen oog dicht, maar nu kregen we de kans om echt te slapen en het ziekenhuis even los te laten. Dat is zo waardevol. Ook Emma, het tweelingzusje van Esmee, werd met open armen ontvangen.” Melissa: “Aan aandacht geen gebrek voor Emma. Ook voor ons zorgde ze natuurlijk voor afleiding, naast de zorgen om Esmee. Zodra de meisjes bij elkaar waren, voelde je gelijk rust. Als de mogelijkheid er was, dan stimuleerden de artsen ook om de tweeling zoveel mogelijk bij elkaar te leggen.”
'In het Huis kregen we de kans om echt te slapen en het ziekenhuis even los te laten'
Mooie vriendschap
Met Roy en Lisanne is er minimaal wekelijks en soms zelfs dagelijks contact. Melissa: “Over de dagelijkse dingen, maar ook over het verwerken van de heftige start van onze kindjes. Daarbij zit ik samen met Lisanne in een groepsapp met nog een aantal andere vrouwen met dezelfde ervaring.” Henri: “Ik ga regelmatig met Roy op stap en we bellen elkaar heel vaak. En dan hebben we het echt niet alleen maar over de kinderen. Samen hebben we een heel mooie vriendschap opgebouwd.”