Niemand kan vertellen hoe het verder gaat
We balanceren tussen hoop en vrees
Na een ernstig ongeluk volgen Nina (18) en Ronaldo (24) allebei een intensief revalidatietraject bij Libra Revalidatie in Tilburg, waar ze ook zijn opgenomen. Nina’s ouders, Giovanna en Léon, en Ronaldo’s ouders, Janny en Benno, verblijven al zes weken in het naastgelegen Ronald McDonald Huis. Al gauw raakten zij in deze heftige periode bevriend en delen ze lief en leed met elkaar.
Op 31 juli vorig jaar reed Ronaldo met zijn schoonvader op en neer om wat zand op te halen met de aanhanger. Op de terugweg raakten ze op de verkeerde weghelft en reed een vrachtwagen frontaal op hen in. Ronaldo werd losgeknipt en volledig buiten bewustzijn met de traumahelikopter naar het Isala ziekenhuis in Zwolle gebracht.
Met twee klaplongen, diverse bloedingen en zwaar hersenletsel lag hij vier weken op de IC. Al snel besprak de IC-arts met zijn ouders de mogelijkheid om deel te nemen aan het programma Vroege Intensieve Neurorevalidatie (VIN) in Tilburg. Een andere arts zei later dat er nul procent kans was op enig herstel. Janny en Benno hielden hoop en Ronaldo werd aangemeld voor VIN. Op 3 november arriveerde het gezin in Tilburg, met nul verwachtingen. “Wat een totaal andere, ongelooflijk liefdevolle benadering kregen we hier. Het ging vanaf moment één beter met Ronaldo. De artsen en verzorgers waren enthousiast en zagen in Ronaldo’s ogen de potentie. Er gloorde weer hoop aan de horizon.”
'Het is een vreselijk proces, maar het brengt je ook iets: je leert de kleine dingen waarderen’
Wonderen bestaan
Het leven van Nina en haar familie veranderde compleet op 5 september 2021. Tijdens een kort vaartochtje met haar vriend en schoonvader werden ze overvaren door een snelle speedboot. Iedereen belandde in het water. Nina’s schoonvader redde haar leven. Ze was al verdronken, maar het lukte hem haar te reanimeren. Toen ze weer ademde, zwom hij naar zijn zoon. Die had ernstige bloedingen en het zag er niet goed uit. De reanimatie lukte, maar die avond overleed Mike aan zijn verwondingen. Nina was inmiddels overgebracht naar het Maastricht UMC met twee hersentrauma’s. De kans dat zij de nacht doorkwam, was tien procent. Maar wonderen bestaan en Nina kwam de nacht door en ook de operatie die volgde, was succesvol. Ze stabiliseerde langzaam. Vier weken lang lag ze op de IC en daarna op de afdeling, nog altijd buiten bewustzijn. Op 9 november was Nina stabiel genoeg en kon ook zij starten met VIN-therapie in Tilburg.
Met elkaar meeleven
De twee families ontmoetten elkaar in de keuken en er was meteen een klik. Janny: “Mijn tijd werd hier wat draaglijker. Als Benno naar huis was, dan had ik Giovanna en Léon nog. Natuurlijk zijn de vrijwilligers en het management ontzettend lief en zorgzaam, maar zij delen niet hetzelfde leed en dat heb je in deze situatie wel echt nodig.” Léon: “Wij hebben aan één woord genoeg, alsof we elkaar al jaren kennen. We leven zo met elkaar mee. Het bij bewustzijn komen van Ronaldo voelde voor ons bijna zoals het voor zijn eigen ouders voelde. Je zit in precies dezelfde situatie en dat verbindt. De successen van het ene kind geven hoop aan zoveel andere ouders in het Huis.”
Geen toekomstperspectief
Janny: “We balanceren tussen hoop en vrees. Niemand kan je vertellen hoe het verdergaat. Er is geen toekomstperspectief. Een vreselijk proces, maar het brengt je ook iets: je leert de kleine dingen waarderen. Dus maken we er wat van, zoeken de gezelligheid op en drinken een wijntje ondanks wat er in ons leven gebeurt.”