Fleurs broers werden van school gehaald,
om afscheid te nemen van hun ernstig zieke zus
Fleur (11) is een gezonde tiener. Ze speelt op hoog niveau basketbal en samen met haar vier jongere broers geniet ze van een onbezorgde jeugd. In januari 2023 krijgt ze griep. Ze wordt zieker en zieker. Binnen een paar dagen ligt Fleur in kritieke toestand in het ziekenhuis. Haar leven hangt aan een zijden draadje.
In het ziekenhuis gaat het alsmaar slechter met Fleur. Het griepvirus leidde ook tot een bloedvergiftiging. Na een paar dagen wordt ze met spoed overgebracht naar het Erasmus MC Sophia Kinderziekenhuis in Rotterdam. De artsen doen er alles aan om haar erbovenop te krijgen, maar ze zijn ook eerlijk: het ziet er niet goed uit. De ouders van Fleur krijgen de boodschap om afscheid te nemen. “We hebben onze jongens op vrijdag van school gehaald, zodat ze Fleur nog konden zien.”
Elke dag blijft kritiek
Maar als een wonder komt Fleur die nacht door. De situatie blijft spannend, elke dag is kritiek. Zo krijgt Fleur meerdere hersenbloedingen, waaraan ze moet worden geopereerd. Hoewel de operaties goed gaan, is er geen contact mogelijk. Fleur ligt inmiddels in coma. In maart wordt het gezin weer geconfronteerd met een moeilijke situatie. Door Fleurs ziekte functioneren haar longen heel slecht. Een operatie is de enige optie. “Eigenlijk was Fleur te zwak voor deze complexe operatie. De artsen hebben zo lang mogelijk gewacht met opereren, want het was niet zonder risico.”
"Dankzij het Huis konden we bij al Fleurs therapieën aanwezig zijn."
Langzaam stabieler
Ook die laatste grote operatie ging tegen ieders verwachting goed. Vanaf dat moment werd de situatie van Fleur langzaam stabieler. Al was ze nog steeds niet aan- spreekbaar. “Fleur was veel afgevallen, ze kon haar armen en benen niet bewegen en niet praten. Af en toe had ze haar ogen wel open, maar ze was er eigenlijk niet.” Na vierenhalve maand op de intensive care is Fleur stabiel en mag ze naar revalidatiecentrum Libra in Tilburg.
Als gezin compleet
De ouders van Fleur kunnen terecht in het Ronald McDonald Huis in Tilburg. “We kregen een fijne kamer. Doordeweeks wisselden we elkaar af en in de weekenden sliepen we er met onze vier jongens. Fleurs broertjes zijn tien, acht, zeven en vijf jaar en hadden alle vrijheid om te spelen in en rond het Huis. Dat voelde toch een beetje als thuis. We hebben zelfs de vakantie gevierd in het Huis. En ook bezoek ontvingen we er graag. Er hangt een fijne huiselijke sfeer en je stapt even uit die klinische wereld. Zelfs Fleur mocht af en toe mee naar het Huis, zodat we op momenten als gezin weer compleet waren. Dankzij het Ronald McDonald Huis konden we bij al haar therapieën aanwezig zijn. Dat was voor ons erg belangrijk, maar ook intensief. Als we iedere dag op en neer hadden moeten rijden, dan hadden we geen energie meer overgehad om haar te helpen."
Liefdevolle hulp
Fleur heeft het revalidatieprogramma in Tilburg goed doorlopen en is overgeplaatst naar een revalidatiecentrum dichter bij huis. “Ze maakt nog steeds stappen vooruit en blijft iedereen verbazen. Ze krijgt ook heel veel steun van haar broertjes, die haar liefdevol helpen.” Waar de stapjes eindigen, weet niemand, maar Fleurs topsportmentaliteit zit diep. Dat heeft ze wel bewezen.